Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Και σου λέει με το δημοψήφισμα της 16ης Σεπτεμβρίου στα Σκόπια για την επικύρωση πάμε ολοταχώς για εκλογές!
– Και που το ξέρεις;
– Εγώ το ξέρω; Έτσι τα γράφουν;
– Και που τα ξέρουν;
– Ξέρω εγώ; Και από την άλλη γιατί να περιμένουμε τους Σκοπιανούς; Δεν χτυπάμε κατευθείαν εκλογές να ξεμπερδεύουμε; Και γιατί να κάνουμε εκλογές; Επειδή κάνουν δημοψήφισμα οι Σκοπιανοί; Αυτούς περιμένουμε; Μωρέ μπράβο μας! Από αυτούς εξαρτιόμαστε;
– Καλά, εμείς; Δημοψήφισμα δεν έχει; Αφού βγήκε ο Πάνος και λέει! Δεν γίνεται επικύρωση χωρίς εμένα, εγγυώμαι ότι δεν θα γίνει, πρώτα δημοψήφισμα ή εκλογές!
– Θεέ και Ύψιστε, τι ζούμε αυτές τις μέρες; Τι υπέροχες στιγμές ζούμε; Τι θα έχουμε να λέμε στα εγγόνια μας!
– Τι θα έχουμε να λέμε; Καταλαβαίνεις τι γίνεται;
– Χριστό!
– Τότε; Αφού δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται τι θα τους πεις; Μη σου πω αυτοί θα τα ξέρουν καλύτερα από μας. Διότι θα τα ξεφουρνίσει η Ιστορία! Στο μέλλον θα γίνει γνωστό το παρελθόν μας! Και να δούμε πάλι!
– Εγώ ξαναεπαναλαμβάνω. Αφού γίνεται έτσι, ως προς τι οι υπογραφές; Ισχύουν ή δεν ισχύουν; Δεν έχω καταλάβει ακόμη. Μάρτυς μου ο Θεός! Και ξέρεις ακόμη τι καταλαβαίνω. Κάτι που ισχύει από …αρχαιοτάτων χρόνων. Ο καθείς κάνει τα αδύνατα δυνατά για να συντηρήσει τη θέση του, να συντηρήσει το κόμμα του, να συνεχίζει να υπάρχει σαν πολιτικός, διαφορετικά τον έφαγε το μαύρο σκοτάδι…
– Ξέρεις τι μου λες τώρα;
– Τι σου λέω τώρα;
– Ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται και τόσο για την σωτηρία της πατρίδας και των πολιτών της.
– Συ είπας!
– Άσε τα σιβυλλικά και λέγε!
– Τι να σου πω, ρε; Εσύ δεν βλέπεις, δεν διαβάζεις, δεν ακούς;
– Όλα αυτά ισχύουν, αλλά όλοι κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να πέσουν σε αχρηστία! Διότι φίλε μου, άμα ξέραμε όλοι να βλέπουμε και να ακούμε θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα; Δεν συμφωνείς;
– Δεν συμφωνώ λέει; Μέσα ρε! Έ, ρε τι γέλιο έχει να πέσει!
– Έτσι είμαστε… Ας γελούμε κι ας πηδούμε, για να λεν πως δεν πεινούμε.
– Εγώ έχω καλύτερο! Με δώδεκα γελάω εγώ και δεκατρείς με μένα.
