Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Είδες που πάντα έχω απορίες και πάντα δεν μπορώ να βρω μια σωστή απάντηση;
– Μαζί σου! Έχεις δίκιο!
– Και πάντα βγαίνουν πράγματα και θάματα που άντε να βρεις την απάντηση!
– Σου λέει, σύνταξη μέχρι είκοσι τέσσερις χιλιάδες! Και ερωτώ! Το μήνα ή το χρόνο; Αν είναι το μήνα είναι υπέρογκη σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα ψαλιδισμένων συντάξεων, αν είναι το χρόνο βγαίνει στα δυο χιλιάρικα το μήνα, αλλά και αυτή είναι χορταστικότατη σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα των συντάξεων των πεντακοσίων, των εξακοσίων και λοιπά!
– Μπορεί να είναι ανταποδοτικές!
– Γιατί; Οι ψαλιδισμένες δεν είναι ανταποδοτικές;
– Κι άλλο μπέρδεμα!
– Όσο προχωράς τόσο μεγαλώνουν οι απορίες! Και τι ανταποδοτικές είναι αυτές; Τι εισφορές ήταν αυτές που φέρνουν τέτοιες συντάξεις; Εγώ πάντως δεν καταλαβαίνω τίποτα! Άραγε στις παλιές καλές εποχές υπήρχαν τέτοιες συντάξεις; Άλλη απορία κι αυτή!
– Τι να πω ρε παιδί μου! Άλλος να μετράει τα ευρουλάκια του και να λέει, δεν μου φτάνουν, ρε! Τι λογαριασμούς να πληρώσω, τι να φάω, τι να ντυθώ, τι πετρέλαιο να πληρώσω;
-Και από την άλλη, σηκώνεις το κεφάλι και φτάνει η ματιά σου μέχρι εκεί που δεν μπορείς να δεις! Έγινε κάτι στραβό; Τι νόμος μπορεί να είναι αυτός; Πάντα τα πληβειάκια θα την πληρώνουν τη νύφη; Μα πάντα;
– Και δε μου λες; Ξέρεις τι σόι επαγγέλματα είχαν αυτοί με τις παχυλές συντάξεις;
– Που θες να ξέρω; Λες να είναι τίποτα εφοπλιστές;
– Αλήθεια οι εφοπλιστές παίρνουν συντάξεις;
– Και γιατί να μην παίρνουν; Επάγγελμα είναι κι αυτό!
– Α, ρε! Το παν είναι να έχεις γεννηθεί σε περιβάλλον που έχουν όλα τα προσόντα παχυλών εισοδημάτων, παχυλών διακοπών, παχυλών…
– Αγελάδων! Χαχαχα!
– Έλα μου ντε! Αλλά πόσοι να γεννηθούν τοιουτοτρόπως; Εκ των πραγμάτων είναι ανέφικτο αυτό!
– Άρα;
– Άρα, από δω εμείς και από εκεί εσείς!
– Εμείς; Που είμαστε; Δεξιά ή αριστερά;
– Μην ασχολείσαι! Αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία!