Γράφει ο Κώστας Δαλακιουρίδης
Όταν στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 γράφαμε ότι πρέπει να ξαναψηφίσουμε Σύ.ρι.ζα μας κοιτούσαν παράξενα. Η λογική ήταν ότι μόνο αυτή η κυβέρνηση θα μας κατέβαζε από τα ροζ συννεφάκια της παιδικής ονειροβασίας.
Κάναμε λάθος. Το παιδί δεν μπορούμε να το βγάλουμε από μέσα μας. Είναι πολύ ανώριμο και θα το πληγώσουμε. Το παιδί θέλει ν’ ακούει παραμύθια. Δεν το ενδιαφέρουν οι αριθμοί. Θέλει να μην του χαλούν τον κόσμο που έκανε.
Ναι αλλά έχουμε και κάποια λογική. Δηλαδή, νομίζουμε ότι έχουμε. Η λογική μας έχει εκμαυλιστεί προ πολλού κι ακολουθεί στα σύννεφα το παιδί. Είναι πλέον ένας κλόουν ένας τεμπέλης της εύφορης κοιλάδας που παριστάνει τον αναρχοεπαναστάτη τουτέστιν «ότι φάμε κι ότι πιούμε» έστω και στα όνειρά μας. Το μόνο που κάνει όταν ξυπνάει είναι να αυτοσαρκάζεται και μετά δόσ’ του πάλι ύπνο.
Αυτή η χώρα δεν πρόκειται να προσγειωθεί ποτέ. Και πού να προσγειωθεί άλλωστε. Τα αεροδρόμια τα δώσαμε στους Γερμανούς αφού ήμασταν ανίκανοι να τα λειτουργήσουμε. Την κρατική περιουσία την παραχωρήσαμε στους δανειστές γιατί δεν μπορούσαμε να την αξιοποιήσουμε. Το μόνο που μας μένει είναι να κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλά. Δηλαδή να δανειζόμαστε και μετά να κατηγορούμε τους δανειστές γιατί μας δανείζουν.
Το σκανταλιάρικο παιδί παίζει «εν ου παικτοίς» με πράγματα δηλαδή που τα χειρίζονται ενήλικοι, κάποιοι σαν κι αυτούς που αναζητούσε η κ. Λαγκάρντ για να συνεννοηθεί. Γιατί κι εκεί στείλαμε παιδιά! Δεν είμαστε πλέον ένα απέραντο φρενοκομείο αλλά ένα απέραντο νηπιαγωγείο.
Μετά τους σοβαρούς Κ. Καραμανλή, Α Παπανδρέου (με αρκετά ερωτηματικά) και Κ. Σημίτη (με πολλά κενά) δώσαμε τα ηνία της χώρας στον Καραμανλή τον μικρό, τον Παπαντρέου τον ολίγιστο και τον Τσίπρα τον αυταπατώμενο. Είμαστε με τα καλά μας;
Τελικά ποιος είναι αυτός που ψηφίζει μέσα μας; Μα το παιδί. Παλιά του έταζαν κουλούρι. Ο Αλέξης του έταξε ποδήλατο και του έδωσε πατίνι με ρουλεμάν. Οι παλιοί το θυμούνται: δύο μεταχειρισμένα ρουλεμάν (αρχαϊστί ένσφαιροι τριβείς), μια σανίδα κι ένα καδρόνι για τιμόνι κι έτοιμο το όχημα. Γιατί με τέτοια φορολογία μόνο για τέτοιο είμαστε. Αλλά εμείς και με πατίνι πάλι αριστερά θα πάμε γιατί είμαστε αναρχικοί και παραβάτες από τα γεννοφάσκια μας. Θυμάστε το σύνθημα «καλύτερα παπάκι παρά τον Μητσοτάκη;» Τώρα το παπάκι έγινε πατίνι. Πίσω στο 50 ολοταχώς.
Κώστας Δαλακιουρίδης
