– Πάλι θα αρχίσει το τρέξιμο!
– Σιγά που σταμάτησε! Το τρέξιμο ξεκίνησε και συνεχίζεται ρε!
– Αν εννοείς το τρέξιμο της τρελής μας καθημερινότητας εγώ δεν εννοώ αυτήν! Γκέγκε;
– Τι εννοείς τότε;
– Ε, ρε, εκλογές πλησιάζουν, δεν είδες που άρχισε το πανηγύρι; Έλα εσύ, φύγε εσύ, και να βρισίδια, και να χαστούκια, και να κολοτούμπες…
– Ε, ρε σταμάτα, τι τουρλουμπούκι είναι αυτό;
– Εκλογές, ρε, πάρτο χαμπάρι, έχουμε να δούμε πολλά ακόμη!
– Για πες, να χαρείς! Μου φαίνεται κρύβεις πολλά!
– Τι να κρύψω; Ό,τι γίνεται φαίνεται! Πετάγεται άλλος από δω, πετάγεται άλλος από κει! Πως γίνεται στην τάξη και σηκώνουν όλοι τα χέρια, διαβασμένοι, αδιάβαστοι, διότι βρήκαν ευκαιρία να φανούν ότι κινούνται στην τάξη, ξεφωνίζοντας χαρούμενοι, Κύριε, κύριε, εγώ, εγώ, εδώ κύριε, να το πω εγώ; Και οποία απογοήτευση όταν άλλος δίνει την απάντηση και ενθρονίζεται μετά πλήρους ευτυχίας στο βάθρο των διαβασμένων! Το τι γίνεται μετά, δε λέγεται! Α, ρε γλυψ, γλυψ!
– Για συνέχισε…
– Η μεγίστη μου απορία είναι με ποια κριτήρια γίνεται η επιλογή των υποψηφίων! Για την ομορφιά τους; Για την μόρφωσή τους; Για τις γνωριμίες τους; Για την αναγνωρισιμότητά τους; Για ποιο πράγμα τέλος πάντων;
– Εύκολη ερώτηση! Αυτήν την απαντάω κι εγώ! Κύριε, κύριε…
– Καλά τώρα, δεν χρειάζεται να μου απαντήσεις. Σε όλους είναι γνωστό. Ποιος θα τραβήξει περισσότερες ψήφους για να γεμίσει η κάλπη υπέρ τους! Γκέγκε; Τώρα αξίζει, δεν αξίζει, αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο! Το βλέπουμε εξ άλλου όταν ακούμε ή διαβάζουμε το λόγο τους ή τις απόψεις τους και αρκετές φορές γελάει και το παρδαλό κατσίκι! Αυτά είναι! Από την άλλη πλευρά, υπάρχει και ένα τεράστιο ερώτημα. Πως θα χαρακτήριζες αυτούς που θα τους ψηφίσουν αφού δεν τους ξέρουν, παρά μόνο από το γυαλί, καλέ τι ωραία που τα λέει, έχει δίκιο, σωστά τα λέει, μα τι καλός άνθρωπος! Αλλά το γυαλί ξεγελάει, η οθόνη πολλές φορές είναι πλυντήριο. Ξεπλένει!
– Και μετά;
– Μετά, τι να σου πω, …όπως ξέπλυνες, θα απλώσεις μπουγάδα! Γκέγκε;
Ουδέν Σχόλιον! – Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
