Είναι μια από τις γυναίκες που στελεχώνουν το ψηφοδέλτιο του “ΔΗΜΟΥ ΠΡΟΤΥΠΟ”. Η Παναγιώτα Γερασιμοπούλου, κατέρχεται για δεύτερη φορά στην “αρένα” της αυτοδιοικητικής εκλογικής αναμέτρησης, με μοναδικό στόχο τη διεκδίκηση, και προάσπιση, των δικαιωμάτων του κοινωνικού συνόλου. Η δράση της “αθόρυβη”, μα όσοι την γνωρίζουν έστω και λίγο, θα πούνε πως βρίσκεται πάντα εκεί, για όποιον έχει ανάγκη. Τάσσεται υπέρ της ελεύθερης έκφρασης, κι αυτοδιάθεσης, προσπαθώντας να αφήσει μια σημαντική παρακαταθήκη με τις σκέψεις, τις πράξεις, και το σεβασμό στην πόλη που αγάπησε και αγαπήθηκε. Οι “φρέσκιες ιδέες” της μπορούν να εμπνεύσουν, και να φέρουν την αλλαγή στα δεδομένα. Καθιστώντας την έτσι, ένα σπουδαίο “όπλο” στη φαρέτρα του Γιάννη Ντούμου.
Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θέσετε ξανά υποψηφιότητα στις αυτοδιοικητικές εκλογές, και να ενώσετε τις δυνάμεις σας με την ομάδα του «ΔΗΜΟΥ ΠΡΟΤΥΠΟ» και τον Γιάννη Ντούμο;
«Γιατί θέλω να δω περισσότερη ανάπτυξη στην πόλη που ζω, και τα χωριά μας. Θέλουμε να δούμε πια έργα, πράξεις, χωρίς λόγια και υποσχέσεις. Ο Γιάννης Ντούμος είναι ένας άνθρωπος που εμπνέει εμπιστοσύνη ότι θέλει, και μπορεί να βοηθήσει, στο να υλοποιήσουμε το όραμα μας, για ένα καλύτερο «αύριο» της πόλης που ζούμε, και αγαπάμε.»
Πείτε μας τρία χαρακτηριστικά που σας έκαναν να εμπιστευτείτε τον Γιάννη Ντούμο.
«Είναι αυτοδημιούργητος. Έχει αρχίσει από το μηδέν, κι έφτασε εδώ που είναι μόνος. Είναι άνθρωπος της προσφοράς, και πάνω από όλα, ξέρει να παλεύει. Έχει κερδίσει, έχει χάσει, κι έχει ξανασηκωθεί. Μου θυμίζει πολύ τον εαυτό μου…»
Είστε ένας άνθρωπος που έχει αντιμετωπίσει δύο μεγάλες αποφάσεις ζωής. Μία να φύγετε από την Ελλάδα, και μία το να επιστρέψετε και πάλι. Θα ’λεγε κανείς πως δεν σας τρομάζουν οι προκλήσεις;
«Όχι, δε με φοβίζουν οι προκλήσεις. Πάντα μου αρέσει να παίρνω ρίσκα, και να παλεύω για ότι καλύτερο μπορώ. Για τους ανθρώπους γύρω μου, και για όσα πιστεύω.»
Βρίσκεστε για πολλά χρόνια στο χώρο των επιχειρήσεων. Πόσο διαφέρει για εσάς η μάχη της αγοράς, με αυτή στον πολιτικό στίβο, και ποια είναι τα στοιχεία που προμηνύουν την επιτυχία;
«Θέλουν πολύ, και διαρκή αγώνα οι «μάχες» σε αυτούς, όπως και σε όλους τους τομείς. Ας πούμε πως και ο Δήμος μπορεί να λειτουργήσει σαν μια καλή επιχείρηση. Δεν θα έλεγα πως υπάρχουν ιδιαίτερα τέτοια στοιχεία πέρα από την αστείρευτη αγάπη για την πόλη στην οποία ζούμε, κάποιοι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, καθώς πρόκειται για ένα ρίσκο, που σε καλεί να διαχειριστείς ξένα χρήματα, και να προσφέρεις ένα έργο. Πρέπει πάνω από όλα να σέβεσαι τα λεφτά του κόσμου, που έχει δουλέψει, και σου τα εμπιστεύεται για να τα αξιοποιήσεις. Πρέπει να υπάρχει απόλυτη διαφάνεια, και να υλοποιούνται τα απαραίτητα έργα για την βελτίωση της καθημερινότητας του Δήμου.»
Πιστεύετε πως η Κατερίνη σήμερα έχει τις προοπτικές να αποτελέσει μοναδική επιλογή για έναν νέο άνθρωπο, όπως αποτέλεσε κάποτε, και συνεχίζει να αποτελεί για εσάς;
«Ας είμαστε ειλικρινείς… Ο νομός, η πόλη μας, έχουν φυσικά πολλές προοπτικές, μα θέλει σκληρή δουλειά για να φτάσουμε εκατό τοις εκατό εκεί. Χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά από όλους για να γίνει αυτό, και να κρατήσουμε τους νέους μας στην πόλη. Πρέπει να βοηθήσουμε στο να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, με ελκυστικά εργασιακά περιβάλλοντα και οικονομικές αποδοχές, πάντοτε με γνώμονα της προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων του καθενός. Είναι απαραίτητη η βελτίωση των συνθηκών εργασίας, καθώς αυτή οδηγεί στην αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, και νομοτελειακά, σε μια καλύτερη καθημερινότητα για όλους τους συνδημότες μας. Θεωρώ πως έχουμε πολύ καλό «υλικό» σε ανθρώπινο δυναμικό διαφόρων επαγγελματικών πεδίων, που μπορεί να δημιουργήσει σημαντικά πράγματα για τον τόπο.»
Έχετε μια ιδιαίτερη ευαισθησία γύρω από τα θέματα που αφορούν τα άτομα με αναπηρία. Από τη μέχρι σήμερα εμπειρία σας, πείτε μας τα σημαντικότερα βήματα που πρέπει να γίνουν σε επίπεδο πόλης για την ενίσχυση των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων ευρύτερα, και πόσο σημαντικό είναι να περάσει η «αλληλεγγύη» πια ως συνείδηση;
«Το να μας γίνει η αλληλεγγύη συνείδηση, είναι ίσως το σημαντικότερο. Πρέπει να υπάρξει πρώτα βοήθεια μέσα στο σπίτι, όχι μόνο σε επίπεδο σχολείου. Ένα παιδί για παράδειγμα, πάει σε ένα ειδικό σχολείο για 6-7 ώρες την ημέρα. Τι γίνεται μέσα στις υπόλοιπες ώρες; Οφείλει να υπάρξει οικογενειακή στήριξη. Το ίδιο και για την ομάδα των ηλικιωμένων συμπολιτών μας. Ακόμη, επιβάλλεται η ενίσχυση της μέριμνας και για τις κακοποιημένες γυναίκες. Πέρα από την προστασία, οφείλουμε να τις βοηθήσουμε να ενταχθούν στην κοινωνία, να βρουν δουλειές, και ειδικότερα αν έχουν παιδιά, να διαφυλάξουμε τα παιδιά κι εκείνες. Να αναβαθμίσουμε περαιτέρω τις κοινωνικές δομές, με συμβουλευτικό ή οποιοδήποτε χαρακτήρα, και να συμβάλουμε στην οικονομική στήριξη τους. Αν υπάρχει θέληση, μπορούμε να βοηθήσουμε σε πολλούς τομείς, ώστε κάθε ευάλωτη κοινωνική ομάδα να βγει από το αδιέξοδο που μπορεί να νιώθει.»
