Η ηλικία από μόνη της δεν αποτελεί κριτήριο για την ικανότητα οδήγησης. Υπάρχουν πολλοί ηλικιωμένοι οδηγοί που είναι εξαιρετικά προσεκτικοί και υπεύθυνοι, ενώ αντίθετα, υπάρχουν αρκετοί νεότεροι οδηγοί που μπορεί να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι. Επιπλέον, η αυτονομία και η κινητικότητα είναι ζωτικής σημασίας για την ποιότητα ζωής των ηλικιωμένων. Πολλοί ηλικιωμένοι βασίζονται στο αυτοκίνητο για τις καθημερινές τους μετακινήσεις, ειδικά όταν δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις μετακίνησης.
Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Εκπαιδευτών Οδήγησης προτείνει πως πρέπει οι ηλικιωμένοι οδηγοί να έχουν την ευκαιρία να αξιολογηθούν εξατομικευμένα ως προς τις οδηγικές τους ικανότητες, λαμβάνοντας υπόψη την υγεία, τη φυσική κατάσταση και τις γνωστικές τους λειτουργίες. Θα πρέπει να υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις μετακίνησης για τους ίδιους, όπως η βελτίωση των δημόσιων συγκοινωνιών, η δημιουργία υπηρεσιών μεταφοράς για ηλικιωμένους και η υποστήριξη της χρήσης ταξί ή άλλων μέσων, προκειμένου ένας ηλικιωμένος να μπορεί να μετακινηθεί απρόσκοπτα. Παράλληλα ο Σύλλογος προτείνει να υπάρξει εκπαίδευση και ενημέρωση μέσα από τα Κέντρα Εκπαίδευσης Κινητικότητας σε όλους τους οδηγούς σχετικά με την σύγχρονη κινητικότητα, την οδική ασφάλεια και τις αλλαγές που μπορεί να επέλθουν στις ικανότητές τους με την πάροδο του χρόνου.
«Το ζήτημα της ασφάλειας των ηλικιωμένων οδηγών δεν μπορεί να περιοριστεί σε απλές γενικεύσεις. Χρειάζεται μια διεπιστημονική θεώρηση, που θα συνδυάζει την ιατρική, την ψυχολογία, την κοινωνιολογία και την τεχνολογία, για να διαμορφώσει σύγχρονα πρωτόκολλα αξιολόγησης. Αυτά τα πρωτόκολλα θα πρέπει να ελέγχουν όχι μόνο τις φυσικές και γνωστικές ικανότητες των οδηγών, αλλά και την ικανότητά τους να ανταποκρίνονται σε πραγματικές συνθήκες οδήγησης», τονίζει ο πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Εκπαιδευτών Οδήγησης, Αρης Ζωγράφος και συνεχίζει: «Θα πρέπει να υπάρχουν επαναλαμβανόμενα μαθήματα σε Κέντρα Εκπαίδευσης Κινητικότητας και μέχρι την ίδρυσή τους σε πιστοποιημένα ΚΕ.Θ.Ε.Υ.Ο., τα οποία θα ενημερώνουν τους οδηγούς για τους νέους κανόνες κυκλοφορίας και θα αξιολογούν τις δεξιότητες τους, ενώ μετά την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης, θα χορηγείται πιστοποιητικό που θα συνδυάζεται με τις ιατρικές, ή άλλες εξετάσεις για την ανανέωση του διπλώματος οδήγησης. Αυτή η διαδικασία δεν θα πρέπει να γίνεται χωρίς την κατάλληλη οικονομική υποστήριξη. Σε μια εποχή οικονομικής κρίσης, η δια βίου μάθηση και οι αξιολογήσεις δεν πρέπει να γίνονται επιβάρυνση για τους ηλικιωμένους. Γι’ αυτό προτείνουμε η χρηματοδότηση να γίνεται μέσω ενός Ταμείου Εκπαίδευσης Κινητικότητας, το οποίο θα εξασφαλίζει ότι η πρόσβαση στην εκπαίδευση θα είναι δίκαιη και ισότιμη για όλους».
Κυριάκος Παρασίδης
