Διάφορα γεγονότα σημάδεψαν τη ζωή μας: χαρές, λύπες, επιτυχίες αποτυχίες, νίκες, ήττες… Αυτό που διαπιστώνουμε, είναι ότι ο άνθρωπος διαχρονικά είναι βαριά άρρωστος, ηθικά και πνευματικά. Ως αποτέλεσμα της κατάστασής του, υπάρχει βαθύ σκοτάδι αμαρτίας, ανομίας, απανθρωπιάς, αναισχυντίας κλπ., σε εθνική και σε παγκόσμια κλίμακα.
Καθώς, ο άνθρωπος είναι απελπισμένος από όλ’ αυτά, ζητά απεγνωσμένα βοήθεια από τους ποικιλώνυμους μεσσίες μεταξύ των πολιτικών, κοινωνιολόγων, ψυχολόγων, επιστημόνων, των ανθρώπων του πνεύματος, ακόμη σε κληρικούς. Παραβλέπει το γεγονός ότι, όλοι αυτοί βρίσκονται στην ίδια, ίσως και σε χειρότερη κατάσταση!
΄Ηδη δρασκελίσαμε το κατώφλι της νέας χρονιάς, με την ελπίδα να δούμε καλύτερες μέρες, που, βέβαια, ποτέ δεν θα δούμε, καθώς ζούμε σ’ έναν κόσμο, όπου ο φόβος σαν τη Δαμόκλειο σπάθη κρέμεται πάνω από τα κεφάλια της ανθρωπότητας. Σ’ αυτόν τον κόσμο προβάλλει μπροστά μας μια νέα ευκαιρία για μεταμορφωτική αλλαγή στη ζωή μας. Και η αλλαγή αυτή για την οποία μιλάμε αφορά τον συνειδητό χριστιανό. Ο απ. Παύλος έγραψε στους χριστιανούς, στον πρώτο αιώνα: «Και μην προσαρμόζεστε στον τρόπο ζωής του κόσμου αυτού, αλλά να μεταμορφώνεστε καλλιεργώντας έναν καινούργιο τρόπο σκέψης, έτσι ώστε να διακρίνετε εξετάζοντας, ποιο είναι το θέλημα του Θεού, που είναι καλό και ικανοποιητικό και τέλειο» (Ρωμαίους 12:3). Τους προτρέπει να μην ακολουθούν τον τρόπο ζωής, τη μόδα, τις συνήθειες, τις αντιλήψεις, τα ήθη και έθιμα των ανθρώπων της διεφθαρμένης Ρώμης, αλλά να εστιάσουν τα μάτια τους στον ΘΕΟ, που μπορεί να φέρει ριζική αλλαγή. Σήμερα, τα πράγματα έγιναν χειρότερα, επειδή ο άνθρωπος παραμένει ο ίδιος.
Μέσα σε όλα, ο άνθρωπος δεν σκέφτεται την αβεβαιότητα και την προσκαιρότητα της ζωής, παρότι η καθημερινότητα τού δείχνει πόσο αβέβαιη είναι η ζωή του ανθρώπου. Ο Ιάκωβος στην Επιστολή του, ασχολείται με το μέλλον και φέρνει για παράδειγμα έναν έμπορο, που κάνει σχέδια για το μέλλον, για τις επιχειρήσεις του.
Δύο λάθη που έκανε ο έμπορος: α) Σχεδίαζε χωρίς τον Θεό. ΄Ενας έμπορος, παίρνει το ημερολόγιο 2024, και καταστρώνει το πρόγραμμά του για τις μελλοντικές επιχειρήσεις. Είναι πανέξυπνος. Στα σχέδια του δεν υπάρχει καμία αναφορά στον Θεό. Θα έπρεπε να πει, «αν το θελήσει ο Κύριος και θα κάνουμε αυτό ή εκείνο» (Ιακ. 4:15). Μεγαλύτερος όμως ανόητος και από τον άθεο είναι εκείνος που διακηρύττει θεωρητικά, «Υπάρχει Θεός», αλλά ζει και συμπεριφέρεται όπως ο άθεος! Ακούμε τακτικά «επώνυμους» που λένε, «δόξα στον Θεό»… αλλά ζουν βουτηγμένοι στην ακολασία! β) ΄Ηταν αλαζόνας. Αντί να πει, «Θα ζήσουμε αν το θελήσει ο Κύριος…».
Πιστεύει ότι έχει το αύριο στα χέρια του. Αυτός, είπε, «σήμερα ή αύριο». Ο Θεός μάς λέει: Είναι ανόητο να προγραμματίζεις για το αύριο. Ξεχνάς ότι η ζωή σου, μοιάζει με ατμό, ομίχλη, λουλούδι… ΄Ολα αυτά δείχνουν πόσο σύντομη είναι η ζωή. Ο άφρονας πλούσιος είπε, «Ψυχή έχεις πολλά αγαθά αποθηκευμένα που αρκούν για χρόνια πολλά», αλλά ο Θεός τον τράνταξε με την ετυμηγορία: «Άμυαλε! Τούτη τη νύχτα την ψυχή σου απαιτούν από σένα…» (Λουκάς 12:19, 20). Η ζωή είναι εύθραυστη. Πόσες χιλιάδες άτομα που είχαν εύρωστες επιχειρήσεις έκλεισαν μέσα σε μια βραδιά.
Κάποιος έγραψε: «Αν ένας άνθρωπος στεκόταν στην ακροθαλασσιά και πετούσε χρυσά νομίσματα στη θάλασσα, – θα λέγαμε είναι τρελός». Ο Θεός βλέπει να κάνουμε κάτι παρόμοιο. Δεν πετούμε χρυσάφι αλλά λεπτά, ώρες, ημέρες… χρόνια, που έχουν μεγαλύτερη αξία από διαμάντια. Πόσα πράγματα θα προσθέταμε στη ζωή μας, αν αξιοποιούσαμε κάθε ώρα. Πολύ χρόνο σπαταλήσαμε σε άχρηστες δραστηριότητες.
Θα κλείσουμε με το ερώτημα ενός νέου στον Χριστό: «… τι καλό να κάνω για να έχω ζωή αιώνια;». Νόμιζε ότι η χριστιανική πίστη είναι προσκοπισμός ότι, έπρεπε κάτι να κάνει. ΄Ετσι νομίζουν και εκατομμύρια σε χριστιανικές χώρες ότι, κάτι πρέπει να κάνουν για να εξασφαλίσουν την αιώνια ζωή. Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να κάνει κάτι. Όλα τα έκανε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός με τη σταυρική του θυσία. Υπάρχει ένα χωρίο που τα λέει όλα. Ο Χριστός το είπε στον Νικόδημο: «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάννης 3:16). Και ο απόστολος Παύλος διακηρύττει: «Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον· ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή τις» (Εφεσίους 2:8,9).
Γεώργιος Σ. Κανταρτζής
