Άρθρο του Γιάννη Κορομήλη
Β΄ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ
Σήμερα η πορεία μιας χώρας – μικρής μάλιστα όπως η δική μας και του λαού της, σε καθεστώς δημοκρατίας ή έστω «δημοκρατίας» υποτίθεται ότι καθορίζεται από το λαό της, κατά κύριο λόγο από αυτόν. Δυστυχώς πρόκειται για μια αβάσιμη υπόθεση. Ο δήμος, ο λαός ρωτιέται βέβαια στις εκλογές συνήθως κάποτε και σε κάποιο δημοψήφισμα. Μετά τη χούντα και μέχρι τώρα έγιναν δύο όλα κι όλα. Ενώ διεξήχθησαν 17 (!) εκλογικές αναμετρήσεις. Κι από αυτές τα δύο μόνο εκείνο του 1974 είχε νόημα. Και το αποτέλεσμά του: «Όχι στη βασιλευόμενη, «ναι» στην προεδρική δημοκρατία – με ή χωρίς εισαγωγικά – εφαρμόστηκε πλήρως και άμεσα.
Το δεύτερο αυτό του 2015 με 62% «όχι» έγινε «ναι» μόνο με την απόφαση του Πρωθυπουργού! Αυτό θα πει… δημοκρατία, όπως βέβαια την εννοεί η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησή μας. Αλλά, θα πείτε, είναι Αριστερή η Κυβέρνησή μας;
«Στην Ελλάδα, έλεγε ο Τσαρούχης, είσαι ό,τι δηλώσεις». Και η δική μας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δηλώνει Αριστερή. Πως συμβιβάζεται αυτό με τους δεξιούς δεξιούς του Π. Καμμένου και με το τρίτο Μνημόνιο είναι άλλου Παπά Ευαγγέλιο. Του Νίκου ίσως ή του Παπαλέξη. Που μας λεν συχνά συγκινημένοι μη βλέπετε τι κάνω. Να ακούτε τι σας λέω. Όμορφα πράγματα. Προπαντός δημοκρατικά, ταξικά.
Δεν ξέρω αν υπογράφουν με το αριστερό τα σκληρά αντιλαϊκά και άδικα μέτρα που, στα πλαίσια του μνημονίου που συνυπέγραψαν και εφαρμόζουν. Το σίγουρο είναι πως κάνουν κι αυτοί, όπως και οι προηγούμενοί τους. «His master voice» έγραφαν παλιά οι δίσκοι του γραμμοφώνου (όσοι το θυμούνται).
Η κυβέρνηση βέβαια κάνει πάντα «σκληρές διαπραγματεύσεις». Με το ίδιο πάντα αποτέλεσμα: να γίνεται αυτό που θέλουν «οι θεσμοί». Προχθές για παράδειγμα αποχώρησαν από την Αθήνα αφού απέρριψαν όλα τα αιτήματα των κυβερνώντων. Κι αυτοί (οι κυβερνώντες) δήλωσαν … ικανοποιημένοι. Πιο ικανοποιημένοι – είπαν- από όσο ήταν τη Δευτέρα όταν ήρθαν οι θεσμοί. Και γιατί όχι; Μήπως αυτοί θα πληρώσουν το μάρμαρο; Όχι βέβαια. Αυτοί κυβερνούν. Ο λαός πληρώνει. Ετσι γινόταν πάντα.
Τώρα αυτοί δηλώνουν Αριστεροί. Ψιλοπράγματα. Το ίδιο δεν έκανε και ο σύντροφος Χριστόφιας στην Κύπρο. Εκείνος μάλιστα δήλωνε ευθαρσώς ότι είναι κομμουνιστής. Οι δικοί μας είναι ριζοσπάστες Αριστεροί με ένα δεξιότατο δεκανίκι. Τι πειράζει;
Τα προαναφερθέντα δείχνουν καθαρά ότι ο ελληνικός λαός ψηφίζει ο καλπονοθευτικός εκλογικός νόμος διαμορφώνει τη σύνθεση της Βουλής, τα κόμματα – δηλαδή οι παρέες που τα κουμαντάρουν – σχηματίζουν κατά το δοκούν κυβέρνηση κι ο λαός πληρώνει, τα λάθη και τις παραλείψεις τους. Κατά τα λοιπά, έχουμε, λέει, δημοκρατία. Με «ταξικό πρόσημο» προσθέτουν οι Συριζαίοι. Πως το εννοούν δεν ξέρω.
Βέβαια εκτός από τους κυβερνώντες υπάρχου και οι ελίτ ( οι … ελίτες θάλεγε ο Ανδρέας) που παρεμβαίνουν ανάλογα με τη δύναμη τους στις αποφάσεις για την πορεία της χώρας. Και πέραν αυτών υπάρχουν και τα «μεγάλα αφεντικά». Η μοναδική πλέον υπερδύναμη στον κόσμο, οι ΗΠΑ και τα τσιράκια τους ανά τον κόσμο. Όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση για παράδειγμα. Οι ΗΠΑ ελέγχουν το ΔΝΤ, το δολάριο τους τις οικονομίες του κόσμου και βέβαια τη «μερίδα του λέοντος». Τα τσιράκαι παίρνουν και αυτά το κάτι τις τους. Κι εμείς; Εμείς τηγανιζόμαστε. Λουφάζουμε και πληρώνουμε. Αμαρτίες δικές μας. Αλλά προπάντων αμαρτίες αλλονών που λέει και το λαϊκό άσμα.
Οι πιο ανήσυχοι αναρωτιόμαστε: Δεν υπάρχει άραγε κάποια δυνατότητα λύσης να γλιτώσουμε από το μαγκανοπήγαδο;
Συνεχίζεται