Του Αδάμου Ευαγγέλου
Είναι ν’ απορεί κανείς μ’ αυτό το «ήθος της αριστεράς», ένα ήθος που σήμερα πιστεύω να το έχουν αντιληφθεί για τα καλά οι Έλληνες. Όταν δεν συμφωνούν αυτά τα παιδιά της μαζί σου, αυτό που πρωτίστως κάνουν είναι να σε κατηγοριοποιούν ως τραμπούκο, φασίστα και γω δεν ξέρω τι άλλο, γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο θέλουν να σε φοβίσουν ώστε να σωπάσεις. Στην προκειμένη περίπτωση η σιωπή γι αυτούς είναι αναγκαία, ώστε το πολιτικό τους σύστημα που έχει προ πολλού πάψει να εκπροσωπεί τον μέσο Έλληνα, να συνεχίσει να υπάρχει.
Στη συνέχεια οι άνθρωποι αυτοί χρησιμοποιούν την προπαγάνδα, όχι μόνο να πείσουν, ούτε να προσηλυτίσουν, αλλά να παραγάγουν έναν ομοιόμορφο τρόπο δημοσίου λόγου, έτσι ώστε και το παραμικρό ίχνος ανορθόδοξης σκέψης να ηχεί ως μια απειλητική παραφωνία. Οι άνθρωποι αυτοί, διαχειρίστηκαν την προπαγάνδα σαν μια τέχνη που δεν σέβεται την αλήθεια, μ’ αποτέλεσμα να καταλάβουν την εξουσία με την ψήφο του λαού, που πίστεψε σε υποσχέσεις ότι η ευημερία περιμένει ανυπόμονα την έλευση των σωτήρων.
Μετεκλογικά, όμως, δεν υλοποιείται καμία από τις υποσχέσεις. Αντίθετα, εξελίσσονται απίστευτες μεταμορφώσεις και μεταλλάξεις λόγων και έργων. Ασκείται τελικά, μια εφήμερη πολιτική βαθιά ταξική, που διεγείρει τον κοινωνικό αυτοματισμό και διχάζει την κοινωνία.
Αποτέλεσμα της παραπάνω τακτικής είναι, η κοινωνία να παραμένει εγκλωβισμένη μέσα σε μια μόνιμη κατάθλιψη, δέσμια του διάχυτου κυνισμού, αποτέλεσμα τόσο της χρεοκοπίας του 2010,όσο και της βίαιης διάψευσης των ελπίδων που καλλιέργησαν όλοι αυτοί που μας κυβερνούν στο δρόμο τους προς την εξουσία. Αυτή η τακτική χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται από τους κυβερνώντες σε όλες τις κοινωνικές ομάδες της ελληνικής κοινωνίας, μ’ αποτέλεσμα μετά από τρία χρόνια διακυβέρνησης να έχουν απομυθοποιηθεί στην πράξη οι εξαγγελίες, περί κοινωνικής δικαιοσύνης.
Αντ’ αυτών έχει επικρατήσει μια αριστερή αντίληψη η οποία σημαίνει ισοπέδωση προς τα κάτω. Η κυριότερη απόδειξη είναι η καταπίεση και εξόντωση της ιδιωτικής οικονομίας, χάριν του κρατισμού και των άεργων που θέλουν να απολαμβάνουν τα ίδια με όσους προσπαθούν και παράγουν περισσότερο. Τα παιδιά αυτό έμαθαν τόσα χρόνια στα καφενεία και τις πλατείες και αυτό τώρα κάνουν. Έχουν συνέπεια… Έτσι εξακολουθούν να συντηρούνται με ψεύδη, συκοφαντίες και αδίσταχτη αμφισβήτηση και παραβίαση των κανόνων λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Ποιός ξεχνά τον εξευτελισμό στο υπερήφανο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος; Είναι ΟΧΙ που αυτομάτως έγινε ΝΑΙ χωρίς ντροπή, χωρίς αιδώ , με συνέπια να εφαρμόζονται έκτοτε κατά γράμμα τα επικατάρατα μνημόνια και μάλιστα με πολύ σκληρότερους όρους και δεσμεύσεις που φθάνουν μέχρι το 2060.
Και το ερώτημα που ανακύπτει είναι, γιατί τόση ανοχή, τόση αμήχανη σιωπή, παρά την εφαρμογή πολύ σκληρότερων μέτρων και περικοπών; Που είναι όλοι αυτοί οι χιλιάδες αγανακτισμένων στις πλατείες, οι οποίοι απειλούσαν όλους αυτούς που κυβερνούσαν με μπροστάρηδες τότε, τους σημερινούς κυβερνώντες; Βλέπετε σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει και οι μέχρι χθες διαμαρτυρόμενοι, σήμερα προσπαθούν να περιορίσουν τα πιστεύω του κόσμου. Ειδικότερα δεν συμφωνούν με τις ανησυχίες του για θέματα που έχουν να κάνουν με την Ιστορία και τον πολιτισμό του.
Αυτά για τα παιδιά – πρώτη φορά αριστερά – είναι ξεπερασμένες εμμονές και όπως λένε, δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα του χθες.
Θέλουν τρομάρα τους να την αλλάξουν, γι αυτό και δεν αντιδρούν στο όνομα που ζητούν οι Σκοπιανοί, δεν αντιδρούν στην ανήθικη και σαρωτική κλοπή της ελληνικής ιστορίας.
Κανείς τους δυστυχώς δεν επικεντρώνεται να λύσει προβλήματα της χώρας.
Το μόνο που ενδιαφέρει τα παιδιά που μας κυβερνούν το τελευταίο διάστημα, είναι πως θα πλήξουν τους αντιπάλους με το άνοιγμα του φακέλου της Novartis, δημιουργώντας σύγχυση και αδικαιολόγητη σπίλωση, σε διάφορα ονόματα χωρίς στοιχεία, όπως αναφέρουν έγκριτοι νομικοί. Ο στόχος τους εμφανής. Συνεχής υπονόμευση και ισοπέδωση της αντιπολίτευσης ώστε να διασφαλιστεί η κυριαρχία τους. Εδώ φαίνεται καθαρά πως πρόθεση της κυβέρνησης δεν είναι η αντιμετώπιση των φαινομένων διαφθοράς, αλλά η εξόντωση των πολιτικών της αντιπάλων. Και αυτό σημαίνει απομάκρυνση από κάθε έννοια στην πολιτική και κοινωνική κανονικότητα, με κόστος τεράστιο για χώρα.
Οι παραπάνω συμπεριφορές της κυβέρνησης, έχουν άμεση σχέση με τα μαζικά συλλαλητήρια για το Σκοπιανό, έχουν άμεση σχέση και από την υστέρησή της στις δημοσκοπήσεις.
Γι’ αυτό και αποφάσισε ότι η υπόθεση της Novartis είναι η μεγάλη της ευκαιρία για να «ξελασπώσει» πολιτικά. Να δημιουργήσει ευνοϊκές προϋποθέσεις για την ίδια, ώστε να μπορέσει να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές εντός του 2018. Ακόμη με την τακτική της αυτή, προσπαθεί να αποδράσει από φλέγοντα ζητήματα της οικονομίας, των μνημονίων, των περικοπών και της εξάπλωσης της φτώχειας.
Επομένως, η τακτική της λάσπης έναντι όλων των αντιπάλων, για υπαρκτά και ανύπαρκτα σκάνδαλα θα συνεχιστεί, καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Συνεπώς «ζήτω» η γκεμπελική λογική: πες, πες στο τέλος κάτι θα μείνει…
