Σε μία εκ βαθέων εξομολόγηση – μίνι προσωπικό απολογισμό – προέβη ο (εδώ και λίγες ημέρας) παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής του Εθνικού Κατερίνης, Σάκης Παντελιάδης.
Ο γεννημένος στις 6 Σεπτεμβρίου 1987 Κατερινιώτης αμυντικός, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του στον Εθνικό Κατερίνης και την ολοκλήρωσε στον Πιερικό με ενδιάμεσους σταθμούς τις Βέροια, Πιερικό, Πανσερραϊκό, Απόλλωνα, Αστέρα Τρίπολης, Ομόνοια Λευκωσίας, Ατρόμητο Αθηνών, Λαμία, Λεβαδειακό και Ξάνθη, καταγράφοντας 364 συμμετοχές και σημειώνοντας 9 τέρματα έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό σε κοινωνικό δίκτυο:
«Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Ένα ποίημα του Κ.Π. Καβάφη που είχα διαβάσει στο δημοτικό και αναρωτιόμουν “τι θέλει να πει ο ποιητής;”
Φτάνοντας στο σήμερα και παίρνοντας την απόφαση να σταματήσω να αγωνίζομαι επαγγελματικά, κατάλαβα ότι αυτό το ποίημα “φωτογραφίζει” μέσα από τα δικά μου μάτια την πορεία μου σαν ποδοσφαιριστής.
Γνώρισα ανθρώπους από πολλές χώρες και μέσα από αυτούς έμαθα να αγαπώ το μαύρο, το άσπρο ,το κίτρινο και όλα τα χρώματα.
Γνώρισα τα ήθη και τα έθιμά τους και έμαθα να τα σέβομαι, όσο περήφανος και αν ήμουν για τα δικά μου.
Έκανα φίλο τον μεγαλύτερό μου εχθρό “την κρίση πανικού” και έτσι έμαθα τον εαυτό μου.
Έμαθα να μοιράζομαι.
Αδικήθηκα.
Δικαιώθηκα.
Αμφισβητήθηκα.
Αποθεώθηκα.
Έκλαψα.
Πόνεσα.
Ένιωσα μοναξιά.
Θύμωσα.
Αγάπησα.
Αγαπήθηκα.
Απογοητεύτηκα.
Ξεπέρασα τα όριά μου.
Ταξίδεψα.
Γέλασα (μέχρι δακρύων).
Έκανα φίλους.
Εξελίχθηκα.
Είχα υπομονή αλλά και επιμονή.
Διεκδίκησα.
Έχασα.
ΚΕΡΔΙΣΑ.
Τραυματίστηκα και έμαθα καλά το σώμα μου.
Τραυματίστηκα ξανά και κατάλαβα πως με το πείσμα, την θέληση και την σκληρή δουλειά τα πάντα είναι εφικτά.
Έκανα πράξη πολλά από τα όνειρα του 10χρονου Θανάση.
Ευγνώμων για όλα.
Το ταξίδι συνεχίζεται…»