Ανδρέας Βέτσος
Πολιτευτής ΑΝΕΛ
Μέλος Εθνικού Συμβουλίου
Την τελευταία διετία έχω γίνει δέκτης παραπόνων, προβλημάτων, κριτικής από πολλούς κατοίκους πολλών χωριών της Πιερίας και της Ημαθίας.
Μου δηλώθηκε, με ιδιαίτερη έμφαση και ένταση από αρκετούς, ότι νοιώθουν εγκατελειμένοι, ότι οι υφιστάμενες Δημοτικές Αρχές δεν επιδεικνύουν το απαιτούμενο ενδιαφέρον και την ενδεικνυόμενη προσοχή στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα χωριά μας και οι κάτοικοί τους, ιδιαίτερα στον τομέα των υποδομών.
Πολλοί από τους συνομιλητές συμπατριώτες μου αναπολούν ήδη την εποχή των Κοινοτήτων ή τουλάχιστον των δημοτικών διαμερισμάτων επί ισχύος του νόμου «Καποδίστριας». Επισημαίνουν ότι τότε οι Κοινοτικές ή οι τότε Δημοτικές Αρχές ήταν πολύ πιο κοντά τους, ότι ζητούσαν άμεσα το λόγο και συζητούσαν απευθείας με τους τότε Κοινοτικούς ή Δημοτικές άρχοντες στο καφενείο, στο δρόμο, στη γειτονιά, ήταν πιο προσιτοί στους ίδιους, κατάσταση που έπαυσε σε σημαντικό βαθμό να ισχύει από το 2010 κι έπειτα.
Ο προβληματισμός αυτός των συμπατριωτών μου, που δεν αφορά παράλογες ή υπερβολικές απαιτήσεις, δεδομένου ότι γνωρίζουν και κατανοούν τις εξαιρετικές δυσχέρειες της περιόδου αυτής που αντιμετωπίζει όλη σχεδόν η χώρα, δεν θα μπορούσε παρά να με βρεί κοινωνό των ανησυχιών τους.
Είναι πλέον, νομίζω, φανερές οι αρνητικές επιπτώσεις της δόμησης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με βάση τις προβλέψεις και τις ρυθμίσεις του «Καλλικράτη» και άμεση η ανάγκη να υπάρξουν σημαντικές αλλαγές στο χάρτη των Ο.Τ.Α., τουλάχιστον του α’ βαθμού.
Η δημιουργία υδροκεφαλικών Δήμων στην περιφέρεια μάλλον υπήρξε βεβιασμένη και μάλλον ατυχής επιλογή και χρειάζεται, με την τήρηση βέβαια της απαιτούμενης προσοχής, αλλαγή του χάρτη της Τ.Α.
Στην Πιερία, για παράδειγμα, η ύπαρξη περισσότερων από τους τρεις μόνον υφισταμένους «καλλικρατικούς» Δήμους παρίσταται επιβεβλημένη, με την ίδρυση ενός αμιγώς ορεινού Δήμου, που θα περιλαμβάνει τους οικισμούς που συναπάρτιζαν τους «καποδιστριακούς» Δήμους Πέτρας, Πιερίων και Ελαφίνας, που έχουν μεταξύ τους πολλά κοινά χαρακτηριστικά, και ενδεχομένως και ενός βορείου παραλιακού Δήμου, αποτελούμενου από τους παλαιούς Δήμους Κορινού, Πύδνας και Μεθώνης, που ομοίως συγκεντρώνουν κοινά χαρακτηριστικά.
Ο τρόπος λειτουργίας κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο έχει καταδείξει ότι το ισχύον από το 1975 ουσιαστικώς εκλογικό σύστημα ανάδειξης των Δημοτικών Αρχών χρειάζεται μεταβολές, επί το αναλογικότερον βεβαίως και προς την κατεύθυνση ενισχύσεως τω εξουσιών και των αρμοδιοτήτων του Δημοτικού και των Τοπικών Συμβουλίων, ώστε να αποδυναμωθεί –σε λογικό βαθμό- το «δημαρχοκεντρικό μοντέλο», αλλά και σημαντικές μεταβολές στις προϋποθέσεις και στα κωλύματα των εκλογίμων, καθόσον περετηρήθη το φαινόμενο να ανταγωνίζονται με ανίσους όρους υποψήφιοι που κατέχουν θέση στον κρατικό μηχανισμό, την οποία εκμεταλλεύονται προς ίδιον όφελος, για την εκλογή τους, με υποψηφίους που ενασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα.
