Του Γιάννη Κορομήλη
Κατά το ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδας το πολίτευμα μας είναι (άρθρο 1,1) Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Το πολίτευμα αυτό Συνταγματικά προβλέπεται και από παλαιότερα Συντάγματα (όπως π.χ αυτό του 1927) και στο Σύνταγμα του1975 που προέκυψε με αναθεώρηση του Σ. του 1952. Το Σ. του 1975 επεδίωκε κατά κύριο λόγο μια ισχυρή και συγκεντρωτική εξουσία ικανή να παίρνει γρήγορες αποφάσεις, παρεμποδίζοντας «ενοχλητικές» συζητήσεις και αντιδράσεις και να αντιμετωπίζει δραστικά και άμεσα τις μόνιμα κρίσιμες περιστάσεις της εποχής μας. Βασικοί φορείς της εξουσίας ο πρωθυπουργός, η Βουλή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αναγνωρίσθηκαν (Σ. 1975, άρθρο 35) συγκεκριμένες και σοβαρές αρμοδιότητες (όπως π.χ διάλυση της Βουλής και προκήρυξη εκλογών σε περίπτωση που ο Πρόεδρος διαπιστώσει δυσαρμονία εκλογικού σώματος και Βουλής κ.α.). Στην αναθεώρηση του 1986 το άρθρο αυτό, όπως και άλλα, αναθεωρήθηκε ως εξής: «Καμία πράξη του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν ισχύει ούτε εκτελείται χωρίς την προσυπογραφή του αρμόδιου υπουργού…». Στην ουσία μ΄ αυτή την αναθεώρηση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποστερήθηκε όλων των αρμοδιοτήτων ή των «προνομιών» του. Και στις αναθεωρήσεις που ακολούθησαν σε ό,τι αφορά στον ΠτΔ δεν άλλαξε τίποτα. Μετά το 1986 και μέχρι σήμερα ήταν και παραμένει ο ρόλος του συμβολικός καθαρά. Αντίθετα ενισχύθηκαν οι αυξημένες ήδη από το 1975 «προνομίες» του εκάστοτε Πρωθυπουργού.
Ο νυν πρωθυπουργός με τις προτάσεις του επιχειρεί να τις ενδυναμώσει περισσότερο. Δηλαδή είναι ούτω ή άλλως συνταγματικό πολυδύναμος να γίνει στο τέλος το πολίτευμα μας «ενός ανδρός αρχή» χωρίς κανένα έλεγχο ουσιαστικά. Θα μπορούσε ασφαλώς κανείς να αντειπεί: Αλλά υπάρχει η Βουλή, υπάρχει και η αντιπολίτευση να τον ελέγχουν. Τυπικά σωστή η παρατήρηση, στην ουσία όμως τι δείχνουν τα έως τώρα «πεπραγμένα»; Πότε η Βουλή έλεγξε τον κ. Τσίπρα; Ως προς το κόμμα του μια και μόνη φορά, τον Ιούλιο του 2015, μετά τη μεγάλη κωλοτούμπα. Τόσο σε επίπεδο «θεσμών», δανειστών δηλ.- όταν όχι μόνο δεν «έσκισε τα μνημόνια» αλλά… υπέγραψε νέο, τρίτο και χειρότερο για την Ελλάδα και τους Έλληνες, μνημόνιο. Την ίδια περίοδο έγινε και το αλλοπρόσαλλο δημοψήφισμα που ο ίδιος προκήρυξε υπερασπιζόμενος το «ΟΧΙ». Υπερψηφίστηκε το «όχι» κι ο κ. Τσίπρας το διάβασε ως .. «ΝΑΙ». Και «ναι» νάβγαινε πάλι θα έκανε τα ίδια ακριβώς που έκανε με το όχι.
Μετά απ΄ αυτό ένα σωρό νομοσχέδια φορομπηχτικά ψηφίστηκαν από όλους τους βουλευτές του κόμματος του και των ΑΝΕΛ. Για ποιον έλεγχο λοιπόν μπορούμε να μιλάμε; Είναι, θα πείτε και η Αντιπολίτευση. Έ, και λοιπόν; Τα κόμματα της Αντιπολίτευσης κάνουν το καθήκον τους. Κρίνουν και επικρίνουν όσα θεωρούν άδικα ή αντιλαϊκά, αλλά ποιος τους ακούει; Η κυβέρνηση, οι Αλ. Τσίπρα και Π. Καμμένος πάντως όχι. Αντίθετα… τους ζητούν και τα ρέστα! «Εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι», που λέει κι ο λαός μας. Η Αντιπολίτευση επικαλούμενη την αναντιστοιχία Βουλής λαού- που πέρα από τις δημοσκοπήσεις, τη βλέπει κανείς και στις αντιδράσεις του λαού- ζητεί, και με το δίκιο της, πρόωρες εκλογές. Απάντηση: στη λήξη της τετραετίας!… Αυτή είναι η δημοκρατία μας.
Ας δούμε και το Σκοπιανό. Εθνικό θέμα. Μεγάλης σημασίας για την Ελλάδα. Κι οι κυβερνώντες το λεν «Μακεδονικό». Γιατί τι σχέση έχει η Μακεδονία μας με τις προαιώνιες επιδιώξεις των Σλάβων να φτάσουν στο Αιγαίο. Με το Πανσλαβικό πλην ανιστόρητο όραμα τους: Πώς ξαφνικά και στα μουλωχτά οι Σλαβο-Αλβανο-Ρομά κάτοικοι του κρατιδίου των Σκοπίων έγιναν… Μακεδόνες!!! Από πού κι ως που η παραφρασμένη βουλγάρικη γλώσσα που μιλούν επισήμως είναι… Μακεδονική (με υπογραφή Τσίπρα μάλιστα). Και πως γίνεται να ανήκουν στο ανύπαρκτο… Μακεδονικό έθνος (με υπογραφή Τσίπρα επίσης!) και ονομάζονται, ακόμα και στο υπό τροποποίηση Σύνταγμα τους, Μακεδόνες!!!
Συνεχίζεται