Μη γελιόμαστε. Η ηλεκτροκίνηση στην Ελλάδα ουσιαστικά ξεκίνησε το 2020 όπου η Κυβέρνηση ξεκίνησε το πιο γαλαντόμο προγράμματα επιδότησης για την αγορά ηλεκτρικού οχήματος. Τόσο για νομικά, όσο και για φυσικά πρόσωπα.
Πλέον με την επιδότηση αλλά και με την παράλληλη πτώση των τιμών των ηλεκτρικών αυτοκινήτων (σήμερα υπάρχουν αξιόλογα ηλεκτρικά με 20.000 ευρώ), στην Ελλάδα πωλούνται πάνω από 8.500 (φέτος), ενώ για το 2025 και εφόσον συνεχιστεί το πρόγραμμα Κινούμαι Ηλεκτρικά, αναμένονται να πουληθούν πάνω από 9.000.
Οσοι αλλάζουν το αυτοκίνητό τους με ένα ηλεκτρικό κάνουν τα κουμάντα τους σε ότι αφορά την καθημερινή οικιακή (ή στην εργασία) φόρτιση.
Από την άλλη οι κάτοχοι ηλεκτρικού αυτοκινήτου αισθάνονται από την πρώτη ημέρα τη διαφορά στο κόστος καυσίμου σε σύγκριση με ένα βενζινοκίνητο, η οποία μπορεί να φτάσει και το -80%.
Για του λόγου το αληθές ένα αυτοκίνητο βενζίνης με κατανάλωση 5,4 λίτρων/100 χλμ και μέση τιμή βενζίνης 1,85 €/λίτρο, έχει κόστος περίπου 9,99 € ανά 100 χλμ.
Το ηλεκτρικό με κατανάλωση 17,6 kWh/100 χλμ και μέσο κόστος ηλεκτρικής ενέργειας 0,10 €/kWh, το κόστος είναι περίπου 1,76 € ανά 100 χλμ.
Επίσης τα ηλεκτρικά οχήματα έχουν χαμηλότερα κόστη συντήρησης. Σε μια τριετία, το κόστος συντήρησης για ένα μικρό βενζινοκίνητο μπορεί να φτάσει τα 1.200 €, ενώ για ένα ηλεκτρικό περίπου στα 200 €.
Κυβέρνηση και πολίτες, λοιπόν θέλουν τα ηλεκτρικά. Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι το δημόσιο δίκτυο φόρτισης της χώρας, τόσο στον αριθμό των φορτιστών, όσο και στην ποιότητα του, σε ότι αφορά τη δυνατότητα φόρτισης σε KW. Γιατί είναι αστείο να μιλάμε για δημόσιους φορτιστές των 50KW και κάτω, που σήμερα είναι η πλειοψηφία, από τους λίγους φορτιστές που έχει η Ελλάδα.
Απο την άλλη και για αναφερθούμε στο πρόσφατο… φαινόμενο της Αράχωβας, ειναι δυνατόν να μην υπάρχουν φορτιστές σε σημεία όπως στο χιονοδρομικό του Παρνασού;
Στη χώρα μας λοιπόν και σύμφωνα, βλέπουμε ότι είναι καταγεγραμμένα 6.797 σημεία φόρτισης, σε 2.850 τοποθεσίες, σημειώνοντας σημαντική πρόοδο.
Σίγουρα όμως παραμένουμε πίσω σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ότι έχει γίνει στην Ελλάδα έγινε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, όταν στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, το κεφάλαιο ηλεκτροκίνηση έχει ξεκινήσει πάνω από μία δεκαπενταετία.
Η ανάπτυξη λοιπόν των υποδομών φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων (EV) στην Ευρώπη παρουσιάζει σημαντικές διαφορές μεταξύ των χωρών.
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία, η κατανομή των δημόσιων σημείων φόρτισης έχει ως εξής:
- Ολλανδία: Διαθέτει το μεγαλύτερο δίκτυο με 144.453 δημόσια σημεία φόρτισης, καθιστώντας την πρωτοπόρο στην Ευρώπη.
- Γερμανία: Ακολουθεί με 120.625 σημεία φόρτισης, υποστηρίζοντας την αυξημένη υιοθέτηση των ηλεκτρικών οχημάτων στη χώρα.
- Γαλλία: Διαθέτει 119.255 σημεία φόρτισης, συμβάλλοντας σημαντικά στην ευρωπαϊκή υποδομή φόρτισης.
- Ιταλία: Με 41.114 σημεία φόρτισης, η Ιταλία ενισχύει σταδιακά το δίκτυό της για να υποστηρίξει την ηλεκτροκίνηση.
- Το Βέλγιο -με πληθυσμό παρόμοιο με της Ελλάδας- διαθέτει 44.500 δημόσια σημεία φόρτισης, έχοντας περίπου 173 δημόσια σημεία φόρτισης ανά 100.000 κατοίκους.
Είναι αξιοσημείωτο ότι το 61% των σημείων φόρτισης στην Ευρώπη συγκεντρώνεται σε τρεις χώρες: την Ολλανδία, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Αυτό υποδηλώνει ότι το υπόλοιπο 39% κατανέμεται μεταξύ των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για περαιτέρω ανάπτυξη υποδομών σε πολλές περιοχές.
Η άνιση κατανομή των υποδομών φόρτισης μπορεί να επηρεάσει την υιοθέτηση των ηλεκτρικών οχημάτων σε διάφορες χώρες. Η επένδυση σε υποδομές φόρτισης είναι κρίσιμη για την προώθηση της ηλεκτροκίνησης και την επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
