«Οι κύριες συντάξεις δεν θα θιγούν. Αρκούν τα δώδεκα “κουρέματα”, επί των ανάλγητων προκατόχων μας, τελεία και παύλα!» διαβεβαίωναν (σ.σ. ελεύθερη απόδοση), οι ευαίσθητοι «συριζανέλ»,…
«Οι κύριες συντάξεις δεν θα θιγούν. Αρκούν τα δώδεκα “κουρέματα”, επί των ανάλγητων προκατόχων μας, τελεία και παύλα!» διαβεβαίωναν (σ.σ. ελεύθερη απόδοση), οι ευαίσθητοι «συριζανέλ», από βήματος Κοινοβουλίου, κατά την υπερψήφιση του ασφαλιστικού, ανήμερα της Κυριακής του Θωμά (σ.σ. ένα το κρατούμενο!), του υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Αλληλεγγύης, Γιώργου Κατρούγκαλου, προεξάρχοντος, βεβαίως – βεβαίως.
Το θυμάστε, αναγνώστες μου; Αν όχι, ολίγου χρόνου διελθόντος, η «παύλα» μάλλον εξετράπη της ουσιαστικής σημασίας του όρου, (παρ)ακολουθώντας την τύχη των λεγόμενων «κόκκινων γραμμών» που δεν αργούν να «ξεβάψουν» – ξέρετε τώρα. Δώσαμε σκληρή μάχη αλλά η υποχώρηση ήταν μοιραία, προ της υπέρτερης δύναμης των πιστωτών, πληρώστε σεις, οι εκλογείς, τη σκληρή διαβούλευση ημών των εκλεγμένων και πού είστε; Μην απελπίζεστε, καθόσον οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται, η νίκη είναι δική μας κ.λπ. κ.λπ.) κι όσο για την «τελεία»;
Η στίξη περί της αδιαμφισβήτητης εκπλήρωσης των υποσχέσεων «μεταλλάχτηκε», αίφνης, σε «κόμμα», να εισπράττει, ελέω λαού, τα «γαλλικά» του ελληνικού λαού, τι γράφω ο άνθρωπος(!), αναγκάζοντας τον εμπειροτέχνη πολιτικό αναλυτή, θείο Αφεντούλη, να αναφωνήσει: «Παράγραφος», κι ως εκ τούτου ακολουθούν:
Κλαυθμοί και οδυρμοί.
Ναι, για! Βλέπετε, λίγο πριν πνεύσει τα λοίσθια ο εκτός ελληνικού «κλίματος» φετινός Ιούνης των μετεωρολογικών καυσώνων και των πολιτικών κυκεώνων, τις ποικίλες «ριπές» απελπιστικής τηλοψίας μέσα(!), τα γκισέ των τραπεζών «αναστέναξαν», από τις διαμαρτυρίες των συνταξιούχων που βρήκαν μικρότερο μηνιάτικο κι όχι όλοι βέβαια, ενημερώνουμε, προς αποφυγή τυχόν«δεύτερη φορά αριστερά» παρεξηγήσεων.
Πάντως, άλλου του ήρθε ταμπλάς η περικοπή του ΕΚΑΣ ή η αύξηση παρακράτησης του φόρου εισοδήματος, θα σας γελάσουμε, άλλου η μετάθεση της ημερομηνίας καταβολής των επικουρικών συντάξεων για τη δεύτερη εργάσιμη κάθε μήνα, κι άλλου, ένας Θεός ξέρει το γιατί, αφού οι αρμόδιοι δεν ενημέρωσαν εγκαίρως τους ενδιαφερομένους και κατεβάζουμε το κρατούμενο.
Διότι, ο πιστός μικροσυνταξιούχος, «Μήτσος», πέρασε στο ντούκου τις φιλολαϊκές υποσχέσεις, ένεκα η ημέρα του άπιστου, όπως προαναφέραμε, με το συμπάθιο κιόλας για την ασέβεια.
Έτσι, όχι μόνον πήγε να πληρωθεί «σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, να αποχαιρετήσει το ΕΚΑΣ που χάνει», κατά πως θα ‘λεγε ενδεχομένως κι ο Αλεξανδρινός προ του γκισέ, αλλά βρήκε και τη δύναμη να τα «ψάλλει» αρμοδίως, αναπέμποντας:
Ωδή εις κυβερνώντες.
Εξυπηρετήσεις Χρέους / θέλουν δυνατούς κι ωραίους, / την αλήθεια να μην κρύβουν / και τα γηρατειά να στύβουν.
Όμως, οι φίλοι βουλευτές, / κόβουνε τις συντάξεις / και απειλούν τους δανειστές / τάχα μ’ αναταράξεις, / παρότι τα στεγαστικά / να πάρουμε υποστατικά / επιφέρουν κατασχέσεις / να διαρρήξουμε τις σχέσεις.
Κι ο «Μήτσος» με το μέρισμα / που «κουρεύτηκε» εν χρώ, / πήρε το διαμέρισμα, / υπουργοί να σας χαρώ. / Εμπεδώστε το, λογάδες, / δεν γουστάρει τεμενάδες, / κι αν του πείτε «καλημέρα», / θα τραβήξει παραπέρα.
Μήνυμα στέλνει λεβεντιές, / κοιτάξτε τον κοσμάκη / κι αφήσετε τις ζαβολιές / των μέτρων κατ’ ανάγκη. / Οι οριζόντιες κοπές, / δεν θέλουν δα και κόπο, / γι’ αυτό να λείπουν οι ντροπές / και βρείτε άλλο τρόπο:
Τα έσοδα ν’ αυξάνονται / με φόρους ισχυρών / κι οι γέροι να μη χάνονται, / ψάχνοντας των «λαθών».
Μαξίμου, εκεί; Ο «Μήτσος» είπε τα «κάλαντα» και περιμένει το «μπαξίσι» για τον υπέρ ομοιοπαθών συναδέλφων κόπο του. Θα δώσει κανείς;…
