Η συνύπαρξη ανθρώπου και μεγάλων σαρκοφάγων είναι εφικτή, αρκεί και οι δύο πλευρές να συμβιβαστούν. Οι άνθρωποι να αποδεχτούν έναν βαθμό ζημιών και τα σαρκοφάγα να δεχθούν την απομάκρυνση όσων ζώων προκαλούν σοβαρά προβλήματα. Αυτό ήταν το βασικό μήνυμα του καθηγητή ζωολογίας Luigi Boitani από το Πανεπιστήμιο Sapienza της Ρώμης, στη συνάντηση του Large Carnivore Initiative for Europe (LCIE) που πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη.
Η LCIE, η οποία λειτουργεί στο πλαίσιο της Διεθνούς Ένωσης για τη Φύση (IUCN), αποτελεί ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για τη διαχείριση και προστασία των μεγάλων σαρκοφάγων και στην οποία συμμετέχει και η ελληνική οργάνωση «Καλλιστώ».
Διαχείριση με σεβασμό και ρεαλισμό
Ο Boitani υπογράμμισε ότι κάθε περιστατικό πρέπει να αντιμετωπίζεται με βάση τη συμπεριφορά του ζώου. «Αν ένα ζώο, όπως ο λύκος που επιτέθηκε πρόσφατα σε παιδί στον Νέο Μαρμαρά, αποδεικνύεται επικίνδυνο, πρέπει να απομακρύνεται άμεσα από τη φύση», σημείωσε.
Η απομάκρυνση μπορεί να γίνει είτε με θανάτωση είτε με παγίδευση και μεταφορά σε αιχμαλωσία, αν και, όπως είπε ο ίδιος, προτιμά την πρώτη λύση αντί της πολυετούς αιχμαλωσίας.
«Πριν φτάσουμε εκεί, πρέπει να προσπαθούμε να διορθώσουμε τη συμπεριφορά του ζώου. Δεν είναι λύση να σκοτώνουμε βιαστικά», πρόσθεσε.
Οι πληθυσμοί λύκων και αρκούδων στην Ευρώπη
Ο Boitani επισήμανε ότι ο πληθυσμός των μεγάλων σαρκοφάγων ανακάμπτει τα τελευταία χρόνια. «Οι λύκοι είναι προσαρμοστικά ζώα, ευκαιριακά και ανθεκτικά», είπε, προειδοποιώντας όμως για τον υβριδισμό λύκου-σκύλου, ένα φαινόμενο δύσκολο να εντοπιστεί αλλά με αυξανόμενη συχνότητα.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με στοιχεία του LCIE, ζουν 23.000 λύκοι και 17.000 αρκούδες.
Ο ρόλος της Ελλάδας
Ο Γιώργος Μερτζάνης, Δρ. Βιολογίας και πρώην επιστημονικός υπεύθυνος της «Καλλιστώ», τόνισε ότι η Ελλάδα φιλοξενεί τον νοτιότερο πληθυσμό αρκούδας και λύκου στην Ευρώπη, κάτι που της δίνει ιδιαίτερη ευθύνη για τη διατήρησή τους.
Με βάση γενετικές αναλύσεις, στη χώρα μας ζουν περίπου 850 αρκούδες και 2.000 λύκοι, σε ενδιαιτήματα που καλύπτουν 35.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Η συνύπαρξη σε εποχή κλιματικής κρίσης
Ο Μερτζάνης επεσήμανε ότι η προσέγγιση των άγριων ζώων σε κατοικημένες περιοχές σχετίζεται με την αναζήτηση τροφής και την κλιματική κρίση.
«Φέτος είδαμε πολλές αρκούδες να κατεβαίνουν σε οικισμούς στη Δυτική Μακεδονία, επειδή ο παγετός της άνοιξης κατέστρεψε την καρποφορία», είπε χαρακτηριστικά.
Αυτορρύθμιση των πληθυσμών
Η φύση, σύμφωνα με τον Μερτζάνη, διαθέτει μηχανισμούς αυτορρύθμισης. «Όταν μειώνεται η τροφή, μειώνεται και η αναπαραγωγική επιτυχία», εξήγησε, αναφέροντας πως αυτό ισχύει ιδίως για τις αρκούδες.
Ο λύκος, αντίθετα, έχει περισσότερες πηγές τροφής, καθώς προσαρμόζεται στην κτηνοτροφία ή στα άγρια θηράματα, όπως τα αγριογούρουνα και τα ζαρκάδια.
«Η φύση έχει τους δικούς της κανόνες ισορροπίας. Το ζητούμενο είναι να έχουμε συστήματα παρακολούθησης που θα μας βοηθούν να κατανοούμε πώς λειτουργεί αυτή η αυτορρύθμιση σε όλα τα επίπεδα – βιολογικό, πληθυσμιακό και οικολογικό», κατέληξε.
Πηγή: Νατάσα Καραθάνου / ΑΠΕ-ΜΠΕ
