Δυσκολεύεσαι ψυχολογικά να προσεγγίσεις ένα διαχρονικό θέμα που αφορά τους πάντες, είτε ως έφηβους είτε ως γονιούς.
Και οι εποχές αλλάζουν ταχύτατα και ο χρόνος που μπορεί να διαθέτεις κοιτάζοντας ηλικίες που δε σε αφορούν πια, αλλά είναι δίπλα σου, περιορίζεται από την καθημερινότητα του καθενός. Η επικοινωνία μου με τα παιδιά εδώ και 13 χρόνια, παιδιά όλων των ηλικιών, με φέρνει σε επαφή συχνά με προβληματισμούς και θέματα που η σημερινή εποχή απαιτεί.
Κι όσο κι αν νομίζω πως έχω την τύχη να είμαι δίπλα σε αυτές τις ηλικίες και να τις ακούω , πολλές φορές εκπλήσσομαι. Απαίτηση των ίδιων των παιδιών να μιλήσουν για ένα πολύπλοκο θέμα, την Εφηβεία. Μια εφηβεία που εύκολα εμείς οι γονείς αναθεματίζουμε ως κάτι που απλώς θα περάσει. Ακούμε? Ήμαστε έτοιμοι να σταθούμε δίπλα σε κάθε αλλαγή των ίδιων μας των παιδιών? Κι αν ακούμε ήμαστε σε θέση να δώσουμε απαντήσεις?
Το θέατρο δεν είναι βέβαια το μέσον για να προτείνει καμιά λύση ή κάποιον εύκολο δρόμο. Το θέατρο είναι εδώ για να αναδείξει προβληματισμούς. Να καθρεφτίσει την κάθε εποχή!
Είναι μια παράσταση που πιστεύω δεν πρέπει να χάσει κανένας γονιός!
Σας ευχαριστώ!
