Στη συνέχεια του λόγου του δίνει την απάντηση. Το καλό δεν επιτρέπεται να γίνεται με την βία, με το ζόρι, με το στανιό που λέει και ο Μάλαμας στο όμορφο τραγούδι του : «Άλλα θέλω κι άλλα κάνω / Πως να σου το πω; / Έλεγα περνούν τα χρόνια / Θα συμμορφωθώ / Μα είναι δώρο άδωρο / Ν’ αλλάξεις χαρακτήρα / Τζάμπα κρατάς λογαριασμό / Τζάμπα σωστός με το στανιό».
του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Συμφωνεί με τον Μάλαμα ο Χρυσόστομος. Τζάμπα σωστός με το στανιό. Επειδή, λέει, αυτός που γίνεται καλός με τη βία, δεν θα είναι για πάντα καλός, αλλά μόλις απαλλαγεί από την βία, από το ζόρι, θα ξαναγυρίσει στην κακία. Ενώ αυτός που πείστηκε και με την θέλησή του γίνεται καλός, θα είναι καλός για πάντα.
Σαν παράδειγμα ο Χρυσόστομος φέρνει τον λαό του Ισραήλ στην Παλαιά Διαθήκη. Τους άφηνε ο Θεός να ζουν με ειρήνη και ευημερία, λατρεύανε τα είδωλα και έκαμναν αμαρτίες. Τους τιμωρούσε ο Θεός, επέστρεφαν κοντά του και εφάρμοζαν τις εντολές του. Σταματούσε ο Θεός τις τιμωρίες, ξαναέφευγαν από κοντά του και συνεχώς η ίδια ιστορία. Άρα δεν ήταν κοντά στον Θεό επειδή το ήθελαν, αλλά επειδή εξαναγκαζόντουσαν. Πέστε μου, και εμείς να ήμασταν στην θέση του Θεού, θα μας άρεσε ;
Άρα ο άνθρωπος πρέπει να πείθεται και να κάμνει το καλό, όχι να εξαναγκάζεται. Μήπως ένα από τα πιο μελανά σημεία της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, δεν ήταν ότι αντί να μας πείσει να κάνουμε το εμβόλιο για τον Covid μας εξανάγκαζε να το κάνουμε ; Και μπράβο στους 7.000 υγειονομικούς που ακόμα και με την απειλή της απόλυσης, αρνήθηκαν να υποκύψουν (για τον φοβητσιάρη τον εαυτό μου δεν θα πω τίποτα). Κοιτάξτε μια περίεργη σύμπτωση. Την εποχή του Προφήτη Ηλία στην Παλαιά Διαθήκη 7.000 ήταν οι Εβραίοι που αρνήθηκαν να υπακούσουν στην εντολή του βασιλιά Αχαάβ και να λατρέψουν τα είδωλα.
Ωραία τα παιδιά μας τα εξαναγκάζουμε να έρχονται στην Εκκλησία μαζί μας οι «θεούσες» οικογένειες και μόλις πατήσουν στην εφηβεία και δεν μας φοβούνται, ούτε πατάνε στην Εκκλησία. Ωραία οι γονείς εξαναγκάζουμε τα παιδιά μας να φέρονται σωστά και το μόνο που απλώς καταφέρνουμε είναι να τα κάμνουν όλα κρυφά. Διάβασα σε μια έρευνα ότι το 40% των κοριτσιών που έκαναν έκτρωση το κράτησαν κρυφό από την μητέρα τους !
Ωραία οι σύζυγοι απαιτούμε από το ταίρι μας να φέρεται σωστά, οπότε του αφήνουμε 2 επιλογές : ή να κάμνει αυτά που θέλει κρυφά ή να πάθουν τα νεύρα του. Έλεγε ο άγιος Παΐσιος : Σε κάποιες θρησκευόμενες οικογένειες αποφασίζει ξαφνικά ο σύζυγος, επειδή του ήρθε η λόξα να μιμηθεί τον Μέγα Αντώνιο, να σταματήσει τις σεξουαλικές σχέσεις με την γυναίκα του και αυτή επειδή δεν θέλει να δείξει ότι δυσκολεύεται συμφωνεί (έχουν λίγο παραπάνω εγωισμό οι γυναίκες), με αποτέλεσμα να πάθουν τα νεύρα της.
Μου περνάει η σκέψη ότι ο Χριστός έλεγε στους Γραμματείς και τους Φαρισαίους «σας προσπερνάνε οι τελώνες και οι πόρνες στην κατάκτηση της βασιλείας του Θεού» επειδή αυτοί τουλάχιστον έκαμναν τις αμαρτίες με το θέλημά τους, ενώ οι πρώτοι εξαναγκαζόντουσαν να κάμνουν το καλό, το έκαμναν «προς το θεαθήναι».
Η μεγάλη αγία Μαρία η Αιγυπτία, η οποία 17 χρόνια κυλιόταν μέσα στην πορνεία, αξιώθηκε τόσο μεγάλη μετάνοια ώστε να μας την προβάλλει η Εκκλησία σαν πρότυπο μετανοίας την Ε΄ Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, δεν έκαμνε τις αμαρτίες για να βγάζει χρήματα. Για να ζει ή εργαζόταν κάπου ή ζητιάνευε. Και αυτό, ότι έκαμνε το κακό με το θέλημά της και όχι αναγκαστικά, την βοήθησε στην μεγάλη της μετάνοια.
Κλείνοντας θα πω μια σκέψη που περνάει από το μυαλό μου. Μήπως το ίδιο ισχύει και για τα νήπια που τα βαπτίζουμε για το καλό τους, μήπως τα βαπτίζουμε παραβιάζοντας την θέλησή τους ; Και οι νονοί είναι σίγουρο ότι βαθιά μέσα στην καρδιά τους, με την θέλησή τους αναλαμβάνουν τόσο μεγάλη ευθύνη, να παίρνουν στο λαιμό τους την ψυχή του νηπίου ;
Πάντως ο άγιος Παΐσιος μια φορά που εξαναγκάστηκε να γίνει νονός στην βάπτιση ενός νηπίου παρακάλεσε τον Θεό «ή πάρε αυτό ή πάρε εμένα». Τελικά το νήπιο πέθανε. Αν δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τον νηπιοβαπτισμό, γιατί έκανε τέτοια προσευχή ο άγιος ;
Μήπως έχει δίκιο ο Γέροντας Γεώργιος Αλευράς ότι πρέπει να επανέρθουμε στην βάπτιση στην ώριμη ηλικία, όπως τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, ώστε κανείς να μην εξαναγκάζεται να κάμνει το καλό ;
