Τώρα όμως που διαβάζω απ’ ευθείας τον Χρυσόστομο δεν το πιστεύω ότι τόσα χρόνια έχασα τέτοιο θησαυρό σοφίας και μου αρκούσε μόνο η γεύση που μου πρόσφεραν οι άλλοι από το μέλι του. Θα μπορούσα να πω ότι η φράση που ειπώθηκε για τον άγιο Μάρκο τον ασκητή ισχύει με το παραπάνω για τα έργα του Χρυσοστόμου : «Πάντα όσα έχεις πώλησον, και Χρυσόστομον αγόρασον».
του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Εγώ όμως δεν χρειάστηκε να τον αγοράσω επειδή ο μακαρίτης ο πεθερός μου ο οποίος ήταν παπάς Κυπριακής καταγωγής, είχε αγοράσει όλα τα έργα του Χρυσοστόμου. Νομίζω ότι μάλλον είχε δίκιο ένας ο οποίος ψηνόταν στο καμίνι της ζωής από μικρό παιδί ενώ εγώ ζούσα σε φανταστικούς κόσμους, και μού είπε πριν πολλά χρόνια : «εσύ αν δεν είχες τον πεθερό σου, δεν θα έκαμνες τίποτα στην ζωή σου».
Στην 45η ομιλία του «Εις την Γένεσιν» ο Χρυσόστομος με αφορμή την θυσιαστική συμπεριφορά που έδειχναν μεταξύ τους ο Αβραάμ και η Σάρρα, έκανε μια μικρή περιγραφή για το πώς πρέπει να είναι ο γάμος. Νομίζω είναι καλό να συγκρίνουμε την δική μας συμπεριφορά μέσα στον γάμο με την συμπεριφορά του Αβραάμ και της Σάρρας.
«Και επληρούτο εκείνο το ειρημένον, ότι «Έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν». Ώσπερ γαρ μια σάρξ όντες, ούτω της αλλήλων σωτηρίας εκήδοντο και τοσαύτη επεδείκνυντο την ομόνοιαν, ως εν σώμα τυγχάνοντες και μια ψυχή. Ταύτα ακουέτωσαν άνδρες, ακουέτωσαν γυναίκες · γυναίκες, ίνα τοσαύτην περί τους άνδρας την φιλοστοργίαν επιδεικνύωσι και μηδέν έτερον προτιμώσι της εκείνων σωτηρίας · και άνδρες, ίν’ ούτω πολλήν την περί αυτάς εύνοιαν έχωσι και ως μίαν ψυχήν κεκτημένοι και εν σώμα όντες, ούτω πάντα διαπράττωνται.
Τούτο γαρ αληθές συνοικέσιον, όταν τοσαύτη εν αυτοίς πολιτεύηται συμφωνία, όταν τοσούτος ή ο σύνδεσμος, όταν ούτως ώσι τη αγάπη συνεσφιγμένοι. Καθάπερ γαρ σώμα προς εαυτό ουκ αν ποτε διαστασιάσειεν, ουδέ ψυχή προς εαυτήν · ούτως άνδρα και γυναίκα ου διαστασιάζειν, αλλ’ ηνώσθαι χρή. Τότε γαρ και τα μύρια αυτοίς αγαθά επιρρεύσαι δυνήσεται. Όπου γαρ ομόνοια τοσαύτη, εκεί πάντων των αγαθών η σύνοδος, εκεί η ειρήνη, εκεί η αγάπη, εκεί η ευφροσύνη η πνευματική · ουδαμού πόλεμος, ουδαμού μάχη, ουδαμού έχθρα και φιλονεικία · αλλά ταύτα πάντα εκποδών γίνεται, της ρίζης των αγαθών, της ομονοίας λέγω, ταύτα πάντα αφανιζούσης».
Μετάφραση : « Και εκπληρωνόταν εκείνο που είχε λεχθεί ότι «Οι δύο θα γίνουν ένα σώμα». Αφού λοιπόν ήσαν σαν ένα σώμα, τόσο φρόντιζαν ο ένας για την σωτηρία του άλλου και τόση αγάπη είχαν μεταξύ τους, σαν να είχαν ένα σώμα και μια ψυχή. Ας τα ακούσουν αυτά οι άνδρες, ας τα ακούσουν οι γυναίκες. Οι γυναίκες για να δείχνουν τόση αγάπη προς τους άνδρες τους, και να μην προτιμούν τίποτε άλλο περισσότερο από την σωτηρία τους. Και οι άνδρες για να έχουν κατά τον ίδιο τρόπο πολλή αγάπη για τις γυναίκες και σαν να έχουν μια ψυχή και να είναι ένα σώμα, έτσι να κάμνουν τα πάντα.
Πράγματι αυτό είναι αληθινό συνοικέσιο, όταν υπάρχει τόση συμφωνία μεταξύ τους, όταν υπάρχει τόσο μεγάλος δεσμός, όταν είναι τόσο ενωμένοι με την αγάπη. Όπως ακριβώς το σώμα δεν θα επαναστατήσει ποτέ κατά του εαυτού του, ούτε η ψυχή κατά του εαυτού της, έτσι ο άνδρας και η γυναίκα δεν πρέπει να βρίσκονται σε διαμάχη, αλλά να παραμένουν ενωμένοι. Επειδή τότε θα μπορέσουν να κερδίσουν ανυπολόγιστα αγαθά. Γιατί όπου υπάρχει τόση ομόνοια, εκεί συγκεντρώνονται όλα τα αγαθά, εκεί βρίσκεται η ειρήνη, εκεί η αγάπη, εκεί πνευματική ευφροσύνη. Πουθενά δεν υπάρχει πόλεμος, πουθενά μάχη, πουθενά έχθρα και φιλονικία · αλλά όλα αυτά εξαφανίζονται, αφού η ρίζα των αγαθών, εννοώ η ομόνοια, τα εξαφανίζει όλα».
Έλεγε χθες ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος σε ομιλία του στον Ιερό Ναό Πέτρου και Παύλου Γιαννιτσών, πως η βασική αιτία που φτάσαμε στην υπό ψήφιση νομοθεσία γάμου μεταξύ ομοφυλόφιλων και υιοθεσίας παιδιών από πλευράς τους, είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς στην Ελλάδα που στεφανωθήκαμε μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αντί να κάνουμε τον γάμο μας παράδεισο, τον μεταμορφώσαμε σε κόλαση.
Νομίζω πως έχει δίκιο π. Νικόλαος. Αν τα περισσότερα αντρόγυνα στην Ελλάδα ζούσαν την σχέση τους όπως την περιγράφει ο Χρυσόστομος, ούτε κατά διάνοια δεν θα ετίθετο θέμα γάμου μεταξύ ομοφυλόφιλων.
Λέμε στην Φυσική το σκοτάδι είναι κάτι που δεν υπάρχει, είναι δηλαδή μη όν, ανύπαρκτο. Το φως είναι αυτό που υπάρχει, το όν. Σκοτάδι λέμε την έλλειψη του φωτός. Ο νοών, νοείτω.
