Εις ώτα μη ακουόντων
«Είμαστε ή δεν είμαστε ο κυρίαρχος λαός;»
«Εσύ τι λες;»
«Ξέρω κι εγώ, αρχίζω να αμφιβάλλω. Φαίνεται ότι αυτό γίνεται μόνο την ημέρα των εκλογών».
«Από πού το συμπεραίνεις;»
«Μα από το ότι δεν μας λένε την αλήθεια. Δεν λέει το ευαγγέλιο ‘γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς;»
«Ωχ καημένε ποιος πάει με το σταυρό στο χέρι;»
«Μα πρόκειται για την ίδια την επιβίωση και όχι για ηθικό θέμα. Την ηθική να μη σου πω που την έχουν γραμμένη οι πολιτικοί».
«Ε κανένα ψεματάκι δουλεύει σαν λιπαντικό ή σαν χωνευτικό για να καταπιείς την αλήθεια. Γιατί νομίζεις ότι έχουν τα φάρμακα ζαχαρίτσα;»
«Ναι αλλά τα ποντικοφάρμακα δεν έχουν!»
«Τι σημαίνει αυτό;»
«Ότι το ψέμα το μεταχειριζόμαστε μόνο για να κάνουμε καλό σε κάποιον όταν δεν του κόβει. Για παράδειγμα πώς ο Καποδίστριας απαγόρευσε να κλέβουν πατάτες από τα πλοία για να τις κλέψουν;»
«Γι αυτό τον δολοφόνησαν!»
«Ενώ ο Τρικούπης σε άλλη περίπτωση είπε την αλήθεια ‘δυστυχώς επτωχεύσαμεν».
«Ναι γι’ αυτό τον μαυρίσανε».
«Δηλαδή φταίμε εμείς που μας λένε ψέματα;»
«Δεν μου λες, αν είσαι καρκινοπαθής σε τελευταίο στάδιο θέλεις να σου πουν την αλήθεια;»
«Μα τον Θεό δεν ξέρω!»
«Βλέπεις; Αλλά να σου πω και το άλλο: αν το καράβι πάει με την πλώρη κάτω και το πλήρωμα κατεβάζει βάρκες για να σωθεί πρώτα το ίδιο, δεν θέλεις να σου πουν την αλήθεια;»
«Και βέβαια θα ήταν απάνθρωπο να μην το πουν»
«Αφού λοιπόν δεν στο λένε σημαίνει ότι δεν κινδυνεύουμε, τι ανησυχείς;»
«Μπορεί όμως και να έγινε κάτι άλλο;»
«Σαν τι δηλαδή;»
«Να βυθιστήκαμε και να μην το καταλάβαμε γιατί βγάλαμε βράγχια!»
Κώστας Δαλακιουρίδης.