Σφήνες του Αφεντούλη
– Οσάκις κατακλυσμό η ΕΜΥ προβλέπει, / λείπει η πρόνοια που μας πρέπει, / κι όταν οι μπόρες εμφανίζονται, / νοικοκυριά καταποντίζονται. / Όπως αποδεικνύεται, λοιπόν, / είμαστε θύματα λαθών.
– Αντί να ψέγεις διά γρίφων, / κάλλιο να φείδεσαι των ψήφων, / που μου πριμοδοτείς στην κάλπη / όποιον τάξει πως θα θάλπει / ανήμπορους, κατατρεγμένους / ανέστιους, πλημμυρισμένους, / επί τόπου ο ίδιος τρέχων / και εχέγγυα παρέχων, / λέγων πως η πολιτεία / θ’ αναλάβει τη ζημία.
«Μήτσε», η ψήφος σου λαθεύει / τον λαό μας να πτωχεύει, / τι σαν φύγουν οι επί τόπου / όλα είναι θέμα κόπου / των παθόντων να μπαλώσουν, / τις πληγές να επουλώσουν, / αφού κράτος που δεν έχει / τις δαπάνες δεν αντέχει / και τα πολλά ταξίματα / ακολουθούν «κραξίματα».
Αναγνώστες μου, τον ανωτέρω, α λα Μποστ, διάλογο, μεταξύ του κρίνοντος τη διαχρονική στάση των ιθυνόντων έναντι των κατόπιν τυχόν φυσικών καταστροφών, χτύπα ξύλο(!), προβλεπόμενων αποζημιώσεων, μικροσυνταξιούχου, «Μήτσου», και της κρίνουσας τον κρίνοντα συζύγου, τι γράφω ο άνθρωπος(!), εμπνεύστηκε ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, εξ αφορμής των κυβερνητικών διαπιστώσεων περί ανακουφίσεως των πλημμυροπαθών της Μεσσηνίας στη θέα του, υπό τους υπουργούς Περιβάλλοντος και Υποδομών, κ.κ. Πάνο Σκουρλέτη και Χρήστο Σπίρτζη, κυβερνητικού κλιμακίου, μετά τα φονικά πρωτοβρόχια που έπληξαν την Τετάρτη, 7 του Σεπτέμβρη, πολλές περιοχές της ελληνίδας γης, Κύριος να αναπαύει τις αδικοχαμένες ψυχές.
Ναι, για(!), και τώρα που αποσαφηνίσαμε τον τίτλο ολίγον τι, ο «Μήτσος» δράττεται της ευκαιρίας να παρουσιάσει τα επίχειρα του λαϊκισμού εις τον εν γένει δημόσιο βίο μας, άδοντας:
Ό,τι αρχίζει ωραίο…
Κακά τα ψέματα, αναγνώστες μου. Μπορεί να τυγχάνουμε επιεικείς κριτές, αν όχι κι υποστηρικτές, της Κουμουνδούρου, όπως προκύπτει εκ της προαναφερθείσας απαγγελίας μας, αλλά προ της εκδικήσεως της φύσεως, θα το πούμε, έξω από δω και μακριά!
Θα το πούμε, να το πάρει το ποτάμι κι όχι το κόμμα του Θεοδωράκη, αριστεροί μου. Το άλλο με τα λασπόνερα που έκανε την αγνώστων λοιπών στοιχείων κάτοικο της Καλαμάτας να υποδεχτεί τους «δεύτερη φορά αριστερά» παρηγορητές, αναφωνούσα: «Ντροπή σας!», από τηλεοράσεως, και η μανδάμ «Μήτσαινα» να μη «ρίχνει λάδι στη φωτιά», επαναλαμβάνοντας: «Αιδώς, πριν τα πάρει στο κρανίο κανένας παθός και τρέχουμε».
Διότι, τέτοιες δύσκολες ώρες, η αντικυβερνητική προπαγάνδα είναι ανώφελη, αφενός.
Αφετέρου, ποιος ο λόγος να πυροδοτήσουμε πολιτικές εντάσεις, όταν υπάρχει κόσμιος τρόπος να τα «ψάλλουμε» αρμοδίως κι αντί άλλης αποδείξεως ο κρίνων συνεχίζει σε παράφραση της πεπαλαιωμένης επιτυχίας του υπότιτλου, υπενθυμίζοντας:
Ό,τι αρχίζει με λόγια, στα λόγια θα μείνει,
κι όταν χάνεις το βιος, ενσκήπτει οδύνη.
Είναι κακό στη λάσπη να χτίζεις παλάτια,
το νερό θα τα κάνει συντρίμμια, κομμάτια.
Εκλογείς και ταγοί θαύματα προσδοκούμε,
μα στην πρώτη βροχή τα μαλλιά μας τραβούμε.
Είναι κακό, αφελή, ρεματιές να μπαζώνεις,
καταιγίδες ξεσπούν, με ταγούς να μαλώνεις.
Πικραμένοι κι οι δυο, ενεοί να τηράτε,
και αντί «ευωδών» τις ζημιές να μετράτε.
Ρεφρέν.
Είναι κακό στη λάσπη να χτίζεις παλάτια,
το νερό θα τα κάνει συντρίμμια, κομμάτια,
ή μήπως όχι, μη έχοντες και (τα) πάντα «αντέχοντες, καλό ε!», ψηφοφόροι μου;
Ή μήπως όχι;…
-Ω-
