Του Δημητρίου Δημηνά
Ένας πανάξιος Λειτουργός του Υψίστου, ο Αρχιμανδρίτης Αθηναγόρας Καραμαντζάνης, μετέστη από τα επίγεια στα επουράνια την Κυριακή [25-92016] το μεσημέρι.
Με άριστη θεολογική κατάρτιση και εις βάθος μελέτη των Πατερικών κειμένων, ο π.Αθηναγόρας υπηρέτησε στην επαρχία μας από το έτος 1986 ως Ιεροκήρυκας της Ι. Μητροπόλεως Κίτρους, κατηχητής και ομιλητής στο Πνευματικό Κέντρο «ΑΓΙΟΣ ΦΩΤΙΟΣ», τον Καθεδρικό Ναό της Θ. Αναλήψεως, καθώς και στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Κατερίνης επί θεολογικών και κοινωνικών θεμάτων.
Πέραν του λειτουργικού και κηρυκτικού έργου ασχολήθηκε με την συγγραφή αξιόλογων βιβλίων, μελετών και άρθρων δημοσιευμένων σε εφημερίδες και περιοδικά. Ταπεινός, απλός, ευπροσήγορος, ασκητικός, έζησε οσιακό βίο σε ένα κελάκι της Ι.Μονής του Αγίου Διονυσίου Λιτοχώρου κοντά στο πνευματικό του παιδί, από τα χρόνια που υπηρετούσε στην Μητρόπολη Ναυπάκτου, Καθηγούμενο-πανοσιολογιότατο Αρχιμανδρίτη π.Μάξιμο Κυρίτση, όντας συγχρόνως πνευματικός πατέρας και στήριγμα της αδελφότητας μέχρι της τελευταίας του πνοής. Πνευματικός και καθοδηγητής υπήρξε παράλληλα και στην Ι. Γυναικεία Μονή του Αγίου Αθανασίου Κολινδρού, όπου πλην της οσιολογιοτάτης Καθηγουμένης Ειρήνης Ζορμπά, πνευματικό του επίσης τέκνο, εγκαταβιώνουν ως Μοναχές η κατά σάρκα μητέρα του και η αδελφή του.
Ο π.Αθηναγόρας διέθετε όλα τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα για το Επισκοπικό αξίωμα. Όμως, καίτοι είχε προταθεί κάποιες φορές για την εκλογή του σε χηρεύουσες Μητροπόλεις, τελικά δεν εξελέγη από την πλειοψηφία των Ιεραρχών, καθόσον ζώντας στη αφάνεια και μη έχοντας τις απαιτούμενες προσβάσεις στους εκλέκτορες δεν τιμήθηκε, όπως του άξιζε και όπως με πικρία αναφέρει στην εκτεταμένη αυτοβιογραφία του με τον τίτλο «Όσα δεν πήρε ο άνεμος».
Ο κοιμηθείς πατήρ Αθηναγόρας, πέραν των πνευματικών του αρετών, υπήρξε ανιδιοτελής, φιλότιμος και φιλάνθρωπος. Αξίζει να αναφέρω εδώ, σαν παράδειγμα της ανιδιοτελούς προσφοράς του, το εξής γεγονός. Όταν κατά το έτος 1997 είχα ανακοινώσει, ως Πρόεδρος τότε της Σχολής Γονέων, ότι θα διακοπεί για εκείνη τη χρονιά η λειτουργία της Σχολής για οικονομικούς λόγους, έσπευσε ο αγαθός και αθόρυβος ιερωμένος στο γραφείο μου και κατέθεσε για το φτωχό ταμείο της Σχολής ολόκληρο το μισθό του, που μόλις είχε εισπράξει, ενθαρρύνοντας μας να συνεχίσουμε την αξιόλογη προσπάθεια, καθόσον θα είχαμε πάντοτε την συμπαράστασή του. Η γενναιοδωρία του μας συγκίνησε βαθύτατα και η Σχολή επιβίωσε τότε και συνεχίζει να λειτουργεί μέχρι σήμερα.
Τέτοιοι καταξιωμένοι και καθαγιασμένοι κληρικοί στον λόγο και στην πράξη μένουν στην αιωνιότητα.
Πάτερ Αθηναγόρα, μπορεί κάποιοι επί γης συλλειτουργοί και προκαθήμενοι σου να σε πίκραναν με την απαξιωτική συμπεριφορά τους, όμως η αγία βιωτή σου κατέκτησε τις καρδιές όσων σε γνώρισαν και θα σε μνημονεύουν καθ’όλη τους τη ζωή. Την τιμή που σου αξίζει την επιφύλαξε για σένα ο Παντεπόπτης και Δικαιότατος Κύριος.
Καλό και ευλογημένο Παράδεισο.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΗΜΗΝΑΣ
