Σφήνες του Αφεντούλη
«Ηλί, ηλί, λαμά σαβαχθανί»! Η πένα δύσκολα κυλάει σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή, μέρα κορύφωσης του Θείου Δράματος, αναγνώστες μου, δοκιμάστε να αποτυπώσετε στο χαρτί κάποιες σκέψεις για να διαπιστώσετε του λόγου το αληθές, κι αν δεν μεταδώσαμε τις ενόψει Λαμπρής ευχές χτες, ώστε να επανέλθουμε μεθεόρτια αποφεύγοντας τα δύσκολα, είναι τα μαύρα σύννεφα του ενεστώτα.
Που πυκνώνοντας ολόγυρα προοιωνίζονται αφομοίωση της ελληνορθόδοξης ταυτότητας από την παγκόσμια κοινωνία με φυσική επόμενη συνέπεια τη μετατροπή των ελεύθερων πιστών του Κυρίου ημών σε συρφετό υποτακτικών χρηματοπιστωτικών ολιγαρχιών.
Είναι τα αργύρια που σταύρωσαν τον Φέροντα την άδολη αγάπη επί Γης, αναγνώστες μου, αργύρια που προβαλλόμενα στον «καθρέφτη» της εποχής μας αποτυπώνουν ως είδωλο το ελυτικό:
Νυν, νυν το μηδέν…
Ευλαβική αναδρομή στη μέρα, την αποφράδα μέρα που η παγκόσμια Ιστορία κηλιδώθηκε, διά χειρός Ιούδα, μαζί μ’ αυτόν κι όλοι οι επιρρεπείς στην προδοσία των πανανθρώπινων αξιών, για να μην ξεχνιόμαστε, δίνοντας λαβή για αναστοχασμό επί του πού βγάζει ο δρόμος του χρήματος.
Του πλαστικού χρήματος που περιχαρείς τραβήξαμε προ δεκαετιών κι αναξιοπρεπείς βαδίζουμε, ασθμαίνοντας, τα «πέτρινα χρόνια» των Μνημονίων, αναγκαζόμενοι:
Πειναλέοι να γυρνάμε ολημερίς,
να ξενυχτούμε κάτω από γεφύρια,
πέφτοντας θύματα εξιλαστήρια
του «περιβάλλοντος» της «εποχής»,
που θα ‘γραφε κι ο μακαρίτης Καρυωτάκης, αν ζούσε να καμαρώσει τα χάλια μας, αμφιβάλλετε αναγνώστες μου;
Εντάξει, το ανωτέρω «περιβάλλον» μπορεί να μην αφορά τις αφεντιές μας ακόμα, σπεύδουμε να διευκρινίσουμε. Ωστόσο, με τα ολοένα στενότερα κοστούμια που μας ράβουν οι επιτιθέμενοι σε γλώσσα, θρησκεία, οικογένεια, ατομική ιδιοκτησία, οτιδήποτε βοηθά να υπερβαίνουμε εμπόδια από αρχαιοτάτων ετών τέλος πάντων, εταίροι – δανειστές, Θεσμοί λέει ο άλλος(!), οσονούπω εσείς κι εμείς κι ο άλλος ο άκρατος φεντεραλιστής που λέγαμε, διόλου απίθανο να βρεθούμε αγκαλιά με το μηδέν, αναφωνούντες: «Όλοι είμαστε ανέστιοι».
Κι ανελλήνιστοι, χριστιανικά αμόρφωτοι ή ηθικά αναλφάβητοι γενικώς, βεβαίως – βεβαίως, καθόσον το κατεστημένο διωκτών του Κυρίου ωχριά μπροστά στα σύγχρονα:
Ιερατεία, του ανθρώπου τυραννία.
Ναι, για(!), αναγνώστες μου. Βλέπετε, αν ο Θεάνθρωπος καθυστερούσε 2017 χρόνια την υπέρ σωτηρίας μας Θυσία, οι αρχιερείς της παγκόσμιας οικονομίας των κεφαλαίων είναι κομματάκι δύσκολο να επιδείκνυαν συμπεριφορά Άννα ή Καϊάφα.
Διότι, όλο και θα φρόντιζαν να Του χρεώσουν τα έξοδα της Σταυρώσεως για τη λογιστική τάξη, τη νέα τάξη πραγμάτων, υπό τα θολά μηνύματα της οποίας για καλύτερες μέρες και τους διασκευασμένους στίχους Καρυωτάκη:
Όλοι μαζί κινούμε, συρφετός, το είπαμε(!),
να βρούμε υλικές αξίες,
τόσο ευγενικές φιλοδοξίες
έγιναν της ζωής μας ο σκοπός.
Μόνο για μας υπάρχουν του Θεού
τα πλάσματα και, ασφαλώς, η φύσις,
σ’ εμάς να στέλνουμε ανταποκρίσεις,
γίνηκαν τ’ άστρα τ’ ουρανού.
Ουρανός, λοιπόν, μαύρος ο σημερινός, αναγνώστες μου, καθόσον εξίσου, αν όχι περισσότερο, επιβλαβές με «το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη» του ποιητή είναι «το γαρ πολύ τού χρήματος γεννά αλαζονεία».
Αλαζονεία που μας έριξε στα βράχια κι αν δεν την καταπολεμήσουμε, ακολουθώντας τα διδάγματα τού Κυρίου, σιμά είναι τα χειρότερα.
Θυμηθείτε το(!), κι ευλογημένη Ανάσταση, συν Θεώ!
-Ω-
