Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Έλα μου ντε!
– Τι έπαθες;
– Δεν είμαι καλά!
– Πόσο καλά δεν είσαι δηλαδή; Λίγο ή πολύ;
– Όταν δεν είμαι καλά, δεν υπάρχει λίγο ή πολύ! Δεν είμαι καλά! Τελεία και παύλα! Κατάλαβες; Δεν είμαι καλά; Δεν είμαι! Κατάλαβες; Δεν υπάρχει δεν-είμαι-καλά-μετρο! Και δεν υπάρχει ούτε πολύ ούτε λίγο! Γκέγκε;
– Καλά ρε φίλε! Σε πιάνω! Μην το σπρώχνεις κι άλλο! Όταν δεν είσαι καλά, δεν είσαι καλά! Το κατάλαβα! Αν και εγώ διαφωνώ μαζί σου διότι όταν δεν είμαι καλά, αλλά όχι μέχρι το ζενίθ, το πολύ είναι να έχω ένα ύφος κατάθλιψης, όταν όμως έχω τα δύσκολά μου, μπορεί και να αντιδράσω πολύ έντονα σε όποιον με πειράξει ή μου πει κάτι, ή συμβεί κάτι, μπορεί να αρχίσω να χτυπάω και να πετάω ό,τι βρεθεί μπροστά μου, κάτι σαν ταύρος σε υαλοπωλείο! Γκέγκε και εσύ τώρα;
– Ο καθένας και η μοίρα του, ο καθείς και ο χαρακτήρας του, ο καθείς και η σχιζοφρένεια του!
– Και για πες μου τώρα γιατί είσαι έτσι;
– Όπου φτωχός κι η μοίρα του!
– Συμφωνώ μεν, αλλά τι θες να πεις; Που αναφέρεσαι;
– Εμ, που αλλού, δεν βλέπεις; Ενεφανίσθη η Μέρκελ σφόδρα …ερωτευμένη με τον φίλο μας τον Ερντογάν… Κάλεσε κόσμο και ντουνιά και από μακριά και από κοντά, εμάς μας άφησε απέξω, μας έκλεισε την πόρτα και μας έσπασε τη μύτη, γιατί τάχαμ δήθεν δεν μας “είδε”… Και για πες μου, άμα ξες από γεωγραφία δες που είναι η Γερμανία και που είναι οι άλλες χώρες;
– Δεν υπάρχουν σύνορα σήμερα, μόνο αρχηγοί που άμα δουν στην αυλή του καθενός κανένα ακριβό παιχνίδι, δεν πα να είναι και στο άλλο τετράγωνο, το θέλουν δικό τους, για να έχουν να παίζουν, γιατί δεν έχουν τέτοια στα δικά τους μαγαζιά! Σηκώνουν και μια σημαία ειρήνης, έτσι για να φαίνεται πιο κυριλέ και δίκαιη η αρπαγή και πέφτουν με τα μούτρα..
– Σιγά τα παιχνίδια! Να’ ναι καλά το αέριο και το πετρέλαιο! Χεσμένη την έχουν την ειρήνη!