Όσα δώρα κι αν μου χάρισε η άνοιξη στον αγρό, όση χαρά και απόλαυση σε νοστιμιές και χρώματα ο Οκτώβρης, ήρθε ο Νοέμβρης και μου τα στέρησε. Και δεν είναι μόνο αυτό. Κρύωσε τα δέντρα, κρύωσε τα πουλιά, κρύωσε τον ήλιο, το φεγγάρι, κρύωσε την καρδιά μου, σκοτείνιασε και το μυαλό μου. Κι εκεί που αναρωτιόμουν πόσες απουσίες κάνουν ένα τίποτα και πόσο κρύο μια νέκρα, ήρθε ο Δεκέμβρης και παρήγορα μου λέει:
“Μη μου βαριοκαρδιέσαι. Εγώ θα σου φέρω αλλιώτικα δώρα, με άλλα χρώματα, άλλες χαρές και λάμψη:
Σου έχω φυλαγμένο στον ουρανό ένα άστρο φωτεινό, φερμένο κάπου από την Ανατολή, που θα λάμψει στα μάτια σου, θα φωτίσει το μυαλό σου και ένα μωράκι νεογέννητο σε φάτνη τυλιγμένο, που μόνο με τη ματιά του θα σου ζεστάνει την καρδιά, θα σου δώσει μεγάλη χαρά, χαρά όλου του κόσμου, και όλα αυτά με σάλπιγγες και Χερουβείμ αγγέλων.
Μόνο εσύ κάμε μια θερμή προσευχή και μια ευχή, το άστρο αυτό να περάσει και από μια πόλη μακρινή που τη λένε Ιερουσαλήμ και μια άλλη Ραμάλα. Κάμε μια θερμή προσευχή και μια ευχή, μπας και λάμψει εκεί και στα μάτια κάποιων, που μεταξύ τους βλέπονται άγρια, μπας και φωτίσει εκεί το μυαλό τους, γιατί διάβολος το κυβερνάει και χτυπιούνται μεταξύ τους, ματώνονται, σκοτώνονται και τελειωμό δεν έχουν.
Και το μωράκι που σου έχω πει, μη νομίζεις, κάπου εκεί στη γειτονιά τους το έχω φυλαγμένο, επί σκοπού, μπας και με τη ματιά του ζεστάνει και τις καρδιές τους, γιατί από καιρού έχουν κρυώσει, έχασαν την αγάπη, έχασαν την ανθρωπιά και από τη χάση χάνονται ως και μικρά μωρά.
Του Γιάννη Β. Ευσταθιάδη
πρ. Σχολικού Συμβούλου
Α/θμιας Εκπ/σης
