– Σιγά θα πέσεις!
– Ήμουν αφηρημένος, δεν πρόσεξα!
– Το κατάλαβα! Τι σκέφτεσαι;
– Σκέφτομαι…, τι μπορεί να σκέφτομαι!
– Ποιος ξέρει που κόλλησες…
– Όντως κόλλησα…
– Είμαι όλος αυτιά!
– Μου σφηνώθηκε πόσο τοξική, πόσο αλλοπρόσαλλη, πόσο αναπάντεχη, πόσο… μια εδώ και μια εκεί, πόσο… άλλα μας λένε το πρωί κι άλλα λαλούν το βράδυ, πόσο από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα…
– Είπες τόσα, μα τόσα και πρέπει να τα ξεμπερδέψω…
– Μην κάνεις καμιά προσπάθεια, όλα λένε το ίδιο, όπως και να το δεις έτσι είναι…
– Ένα δίκιο μπορεί να το έχεις!
– Μόνο ένα δίκιο; Όλα τα δίκια του κόσμου έχω!
– Εγώ, ξέρεις, ποτέ δεν χαλνώ χατίρια! Ό,τι πεις, φίλε μου!
– Ώρες ώρες δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι θέλουν να – κατέβουν… ή να ανέβουν – στην πολιτική! Για ποιο λόγο; Ας πάρουμε για σήμερα το πρώτο! Για την ιδεολογία! Συμφωνώ, δεν αντιλέγω! Ο καθείς ακολουθεί την ιδεολογία του, τα πιστεύω του, τον δικό του εσωτερικό κόσμο, τις δικές του ανάγκες, τα δικά του …ήθη κι έθιμα – δεν συνεχίζω άλλο, θα μεγαλώσει πολύ η ουρά, διότι ο καθείς εφ ω ετάχθη και άλλα πολλά καλολογικά στοιχεία!
– Εκεί που το ξεκίνησες ωραία πάλι με μπέρδεψες!
– Αγνοώ και συνεχίζω! Κι εκεί που όλα καλά και όλα ωραία, ξαφνικά, σαν βόμβα, σαν κάτι που έφτασε από το διάστημα, από εκεί που κανείς δεν το περίμενε, νάσου βλέπεις κάτι άλλο, κάποιον άλλον, κάποια άλλη ιδεολογία, κάποιον άλλον κόσμο, αλλά όλα καλά, δεν τρέχει τίποτα, όλα φυσιολογικά, όλα τροφαντά και γλαφυρά! Διότι ήμουν, αλλά δεν είμαι τώρα, με ξέρεις φατσικώς, πολύ καλά όμως, με έχεις φάει στη μάπα σου εδώ και χρόνια, άσχετα αν και αν, τι να πω τώρα, να βρίσω, όχι δεν θα πέσω στο επίπεδό σου, όχι ότι εσύ βρίζεις, αλλά πως είναι μωρέ, σε ακούω και νιώθω ότι κολλάει επάνω μου, δεν μπορώ, κάπου να κάνω ένα ντουσάκι να καθαρίσω γιατί δεν μπορώ, όχι, όχι, όχι, αλλά εσύ εκεί, δεν γίνεται αλλιώς, καταφθάνεις λέει, πώρος, καθόλου καταϊδρωμένος, κοιτάς πίσω, φαίνεται μόνο η σκόνη σου, άμα πέσει ο κουρνιαχτός μπορεί να φανεί κάποιος… θεέ μου γιατί γίνεται αυτό, δεν έχουμε παιδεία, δεν έχουμε πνοή, δεν έχουμε αερίσει ποτές τον εγκέφαλό μας, όχι, δεν είμαι συνταξιούχος, όχι δεν κουβαλάω μαζί μου όλα τα χάπια μου, μακριά από μένα τόση… άσε μην το πω, γιατί θα γίνουμε από δυο χωριά χωριάτες!
– Ρε, πάρε μια ανάσα!
– Καλά, χαζός είσαι, να πάρω μέσα μου όλη την αφρικάνικη σκόνη!
