Ουδέν σχόλιον ! Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό το έργο!
– Τι; Βγήκε καμιά καινούρια σειρά; Και θα κρατήσει χρόνια; Μεγάλη επιτυχία δηλαδή!
– Το έργο των μνημονίων εννοώ!
– Ε, δεν έχει άλλα! Φτάνει πια! Αρκετά! Που να πάει άλλο; Μπα! Δεν νομίζω να βγει καινούριο! Δεν αντέχει ο κόσμος!
– Ακούγεται για διαρκείας!
– Τι διαρκείας; Μακράς διαρκείας;
– Κοίτα να σου πω! Αν συγκρίνω ότι είχαμε κάνα δυο τρία μνημόνια σε τόσα χρόνια τι θα πειράξει ένα μνημόνιο μακράς διαρκείας που δεν θα χρειαστεί άλλο ποτέ, μα ποτέ! Χάνουμε τόσο καιρό τον μπουσούλα μας! Μνημόνιο από εδώ, μνημόνιο από κει! Ένα μνημόνιο για να κρατήσει χρόνια! Σε δουλειά τάχα να βρισκόμαστε!
– Σωστό! Πώς δεν το σκέφτηκαν τόσα χρόνια! Άντε ένα, άντε δύο και πάει λέγοντας! Τα διαρκείας είναι καλύτερα. Όσο να πεις είσαι και σε άλλη ψυχολογία. Το ακούς μια φορά και μετά πάπαλα! Δεν υπάρχει! Γίνεται αόρατο.
– Για να δουλεύουν μετά υπογείως!
– Εσύ όμως δεν θα ξέρεις τίποτα! Δουλεύουν άλλοι για σένα!
– Ευχαριστώ πολύ! Αν είναι έτσι με γεια που την φάγαμε!
– Ρε, δε βαριέσαι! Θα έχουν να λένε πάλι! Οι έλληνες πέρασαν από τα μνημόνια σαν ήρωες. Πάλι θα είμαστε ψηλά!
– Α! Όχι! Εγώ έχω υψοφοβία! Α! παπα! Αντραλίζομαι! Στα χαμηλά καλά είναι!
– Πόσο χαμηλά; Στο ύψος ενός καναπέ ίσως;
– Εκεί καλά είναι!
– Από κει όμως δεν θα μπορείς να δεις το ύψος περικοπής. Γιατί αφού συζητιέται σίγουρα θα κάνει θριαμβευτική εμφάνιση! Και τι εμφάνιση! Δεν ξέρω τι είναι και τι δεν είναι σωστό, αλλά λέγεται, μέχρι αποδείξεως του εναντίον, ότι όσο χαμηλό το εισόδημα τόσο αντιστρόφως ανάλογη και η περικοπή.
– Δηλαδή τις θες να πεις; Αν είναι υψηλό το εισόδημα…
– Δεν είναι δίκιο να είναι διαφορετικά! Και εκεί αντιστρόφως ανάλογα!
