Μετά από 15 χρόνια οι Ευρωπαίοι ανακάλυψαν και άρχισαν να μελετούν ένα φαινόμενο που συμβαίνει στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στην Κατερίνη.
Κι ακόμα πιο συγκεκριμένα, στον Καπνικό Σταθμό, δίπλα από το πάρκινγκ των δικαστηρίων.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Με τα ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά προγράμματα Erasmus και ιδιαίτερα τα Solidarity, δεκάδες και εκατοντάδες σπουδαστές από σχολές και πανεπιστήμια, κυρίως της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, έρχονται συνέχεια να μάθουν και να μελετήσουν από κοντά δύο σπάνια και άγνωστα στην χώρα τους: Το φιλότιμο και την αλληλεγγύη.
Στις χώρες τους για τις ανάγκες των πολιτών φροντίζει το κράτος. Το απρόσωπο κράτος. Γι’ αυτό και δεν έχουν ανάγκη να βοηθάει ο ένας τον άλλον με προσωπική επαφή. Πληρώνουν ευχαρίστως και κανονικά τους φόρους τους, αλλά από εκεί και πέρα κάποιος άλλος, κάποια δημόσια υπηρεσία θα ασχοληθεί.
Παράδειγμα: Την υπερήλικη γιαγιά, που δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί και μένει μόνη της στο διπλανό διαμέρισμα, δεν θα την βοηθήσουν οι γείτονες, ούτε καν τα παιδιά της ή οι συγγενείς, αλλά ο Δήμος, ο οποίος 3-4 φορές τη μέρα στέλνει κάποιον να την ντύσει, να την πλύνει, να τής μαγειρέψει, για τα φάρμακα, ψώνια κλπ. Ακόμα κι αν αυτή δεν έχει ούτε ένα ένσημο και ασφαλιστικές ή συνταξιοδοτικές εισφορές, το κράτος τής δίνει μια σύνταξη, κι αν αυτή η σύνταξη είναι μικρή και δεν φτάνει, το κράτος πληρώνει το μισό ενοίκιο.
Εκεί, λοιπόν, στον Καπνικό Σταθμό Κατερίνης, που τον επισκέπτονται οι ξένοι σπουδαστές, είναι η έδρα της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Νομού Πιερίας. Οι 480 εθελοντές, οι 140 χορηγοί-επιχειρήσεις και οι πολίτες της Κατερίνης, μόνοι τους, χωρίς καμία βοήθεια από το κράτος, εδώ και 15 χρόνια έχουν αναπτύξει 27 δράσεις αλληλεγγύης.
Για παράδειγμα, οι πολίτες φέρνουν τρόφιμα και φάρμακα για το Κοινωνικό Παντοπωλείο και στο Κοινωνικό Φαρμακείο, που εξυπηρετούν εκατοντάδες άπορους συμπολίτες, πλημμυροπαθείς, πυρόπληκτους, σεισμοπαθείς, πρόσφυγες κλπ. Οι επιχειρήσεις προσφέρουν στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς μια μεγάλη σχολική τσάντα γεμάτη με όλα τα σχολικά είδη για 360 άπορους μαθητές.
Κάθε χρόνο τον Δεκέμβριο σε 125 σχολεία και νηπιαγωγεία οι δάσκαλοι λένε στα παιδιά: «Αύριο το σχολείο μας θα πάμε εκδρομή στο Χριστουγεννιάτικο Χωριό της Κατερίνης. Εκεί οι εθελοντές και οι εθελόντριες θα σάς υποδεχτούν μαζί με τον Αηβασίλη.
Θα παίξετε στο λούνα παρκ, θα δείτε ένα βίντεο κι ένα θεατρικό με ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι, που θα σάς διηγηθούν οι ηθοποιοί του θεάτρου της πόλης μας, θα παίξετε στις τσουβαλοδρομίες, μαζί με τον Αηβασίλη θα πετάξετε αερόστατα στον ουρανό, και θα σάς κεράσουν νόστιμα πράγματα, ζεστό ψωμί με πάστα ελιάς από τον ξυλόφουρνο, παραδοσιακή σούπα που έφτιαξαν οι γιαγιάδες εθελόντριες, ποπκορν, μελομακάρονα, χυμό πορτοκάλι, και θα πάρετε κι ένα δώρο ένα παιχνιδάκι ή ένα λούτρινο.
Επειδή όμως υπάρχουν πολλά άλλα παιδάκια και φτωχοί άνθρωποι που τα στερούνται, που πεινάνε και δεν θα γιορτάσουν όπως εμείς, αύριο που θα πάμε στο Χριστουγεννιάτικο Χωριό, εκτός από το γράμμα για τον Αηβασίλη να φέρετε μαζί σας από το σπίτι για να τους το δώσουμε ο καθένας ένα παιχνιδάκι που δεν το χρειαζόμαστε και μια σακούλα με τρόφιμα».
Έξι χιλιάδες επτακόσια (6.700) παιδιά έφεραν γάλατα και άλλα τρόφιμα. Τα οποία οι εθελοντές τα πήγαν στους πλημμυροπαθείς και στους άπορους. Προσκάλεσαν επίσης τους ηλικιωμένους του γηροκομείου στο χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα, τους κέρασαν, τους ψυχαγώγησαν με αγάπη και εκτίμηση όπως τους γονείς τους. Έψαλαν επίσης τα κάλαντα στον πεζόδρομο και την πλατεία της πόλης.
Αυτά και άλλα τέτοια βλέπουν οι ξένοι μαθητές και σπουδαστές των προγραμμάτων Erasmus solidarity στον Καπνικό Σταθμό Κατερίνης. Επίσης βλέπουν πώς από το μηδέν οι εθελοντές με προσωπική εργασία και προσφορά, και με τη στήριξη των χορηγών, έστησαν τον Καπνικό Σταθμό, ένα πραγματικό πολιτιστικό πολυκέντρο, όπου διοργανώνουν πολιτιστικές εκδηλώσεις, διαγωνισμό διηγήματος, μαθήματα παραδοσιακών χορών, ομιλίες, βιβλιοθήκη, διανομές προϊόντων χωρίς μεσάζοντες, ανθοκομική έκθεση, θερινό σινεμά, βάρδιες πυροπροστασίας του Ολύμπου κ.α.
Στις επιμέρους 27 υποομάδες όταν μαζεύονται για να συζητήσουν για ένα θέμα ή δράση, δεν διατυπώνουν απλά μια ωραία ιδέα και πρόταση, αλλά ο καθένας αναλαμβάνει να κάνει κάτι. Και το κάνει ευχαρίστως.
Πού στηρίζεται αυτό; Πού οφείλεται;
Στο ελληνικό φιλότιμο και την αλληλεγγύη.
Και στην ελληνοχριστιανική ηθική, αυτό που είπε κι ο Χριστός, “Αγαπάτε αλλήλους, να αγαπάτε τον πλησίον”.
Στην Ελλάδα είμαστε πιο κοντά ο ένας με τον άλλον.
Μπορεί να έχουμε τα ελαττώματα μας, να αμφισβητούμε και να αμφιβάλλουμε, να κάνουμε κριτική και αντιπολίτευση, να κουτσομπολεύουμε και να είμαστε ξερόλες, αλλά έχουμε και τα καλά μας.
Έχουμε φιλότιμο και αλληλεγγύη.
