Σφήνες του Αφεντούλη
Όχι, ευρυμαθείς αναγνώστες μου, που, αντικρίζοντας τον λόγω ΕΚΤ «ποσοτικές χαλαρώσεις» υποσχόμενο τίτλο (σ.σ. άμα τις δείτε μην παραλείψετε να ενημερώσετε και τον εναγωνίως «δεύτερη φορά αριστερά» «δίκαιη ανάπτυξη» αναμένοντα, μικροσυνταξιούχο, «Μήτσο». Θα τον υποχρεώσετε!), σπεύσατε να χαρακτηρίσετε «αγεωγράφητο» τον εμπειροτέχνη πολιτικό αναλυτή, θείο Αφεντούλη.
Η στήλη και χάρτες διαθέτει και πως τη Φρανκφούρτη διασχίζει ο ποταμός «Μάιν» γνωρίζει. Ωστόσο, τι περιμένετε να γράψουμε κι εμείς οι αναλυτές, όταν πρωτομηνιά του Σεπτέμβρη πληροφορηθήκαμε, από τηλεοράσεως, τη συνάντηση του υπουργού Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτου, με την επικεφαλής του Εποπτικού Μηχανισμού της ΕΚΤ, Ντανιέλ Νουί, για να συζητήσουν τη ρύθμιση των «κόκκινων δανείων» και την αντικατάσταση των διοικήσεων των συστημικών τραπεζών, στον απόηχο τής, σε απάντηση του αντιπροέδρου του Ευρωκοινοβουλίου, καλού συριζαίου, Δημήτρη Παπαδημούλη, συνάρτησης τους «προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης» με τη βιωσιμότητα του Δυσθεώρητου από τον κεντρικό τραπεζίτη, Μάριο Ντράγκι;
Τέλος πάντων. Επειδή, κόβουμε τον «Μήτσο» έτοιμο να εκλάβει το όνομα της «σιδηράς κυρίας» ως «ουί», ήτοι «ναι» γαλλιστί(!), μισό να διευκρινίσουμε ότι στα οικονομικά ζητήματα το γερμανικό «νάιν» υπερτερεί των «γαλλικών», δίνοντας λαβή στον εγγονό «Ατσιδάκη», να άδει σε παράφραση, Κώστα Μουρσελά:
Ω τι ζόρια, παππού!
Σε τι κόσμο, παππού, επί τέλους θα ζήσω,
με τα «νάιν» αυτών, τι καριέρα να χτίσω,
σε τι κόσμο, παππού, μου ζητάς να πλουτίσω,
δίχως στάλα ρευστό, πώς να ορθοποδήσω.
Τόσος κόπος γιατί, τόσο διάβασμα κι όμως,
θα με φάει ο δρόμος μήπως βρω μια δουλειά,
όλα βαίνουν στραβά, όλα πήγαν χαμένα
κι ένα μένει σ’ εσένα, να μου φέρεις λεφτά.
– Ντάρι – ντάρι, ντάρι – ντάρι,
πώς να κάνω τέτοια χάρη,
πώς να κάνω, που να πάρει,
όταν έχω τόσα βάρη.
Τήρα τη σύνταξη εδώ
και βρες μου τα κομμένα,
να ξέρω ποιους επιτιμώ,
σκεπτόμενος εσένα,
απάντησε ο «Μήτσος», στις παρακλήσεις του εγγονού, παραφράζοντας γνωστό νησιώτικο άσμα, κι αντιρρήσεις δεν δεχόμαστε, τις λιτότητες μέσα!
Διότι, με τη λαϊκή σοφία να διαμηνύει ότι «του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου» και τον Πρωθυπουργό αναφωνούντα: «το έργο ανήκει στον λαό», κατά τα πρόσφατα εγκαίνια του αεροδρομίου της Πάρου, επόμενο ήταν να κοιμηθούμε «Μήτσοι» και να ξυπνήσουμε «Ίκαροι», για να εκτιμήσουμε την κατάσταση αφ’ υψηλού, (σ.σ. καλό ε!), απαγγέλλοντας με τον τρόπο του Μποστ:
Ανήλθα, φοβήθηκα και κατήλθα.
Υπεριπτάμενος της Γης, μια μέρα του Σεπτέμβρη,
είδα Ευκλείδη τρέχοντα, ρευστότητα να εύρη.
Μια «έλλειψη βαρύτητας!» δείχνουν δημοσκοπήσεις
κι η Κουμουνδούρου, τρέμοντας τυχόν καταποντίσεις,
στη μάχη αίφνης ρίχτηκε να πάρουμε τη δόση,
καθώς τα εισοδήματα παρουσιάζουν πτώση.
Έτσι, ο έρμος «Ίκαρος», έρμαιο των ανέμων,
πετώ με βλάβη στα φτερά και μεταδίδω τρέμων(!):
Αν ανεβούν τα καύσιμα, κόσμος θα τουρτουρίζει
και τον χειμώνα εν χορώ στην τρόικα θα ψελλίζει:
Αποφασίστε, γρήγορα, σε ΗΠΑ και Βρυξέλλες,
το Χρέος να ρυθμίσετε πριν πέσουν οι μασέλες.
Κι όποιος γνωρίζει απ’ αυτά, εφόσον πάρει «κλίμα»,
αναζητεί ρευστότητα: καθότι δίχως χρήμα,
προβλέπω μέλλον σκοτεινό στη γαλανή μας χώρα.
Σκοτείνιασε ο ουρανός, μα σας αφήνω τώρα,
τα φτερά μου λιώσανε, ο ήλιος να τα καίει,
στην «Πάρω!!!» προσγειώνονται άπαντες οι γενναίοι(!),
Αλέξη έλαβες το μήνυμα; Όβερ!…
