Η καλή κυρία Αγιοβασίλη όμως βρίσκεται συνέχεια στο πλευρό του άντρα της εδώ και πάνω από 140 χρόνια και όχι απλά συμβάλλει καθοριστικά στο να γίνουν πραγματικότητα τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά κάθε χρόνο, λλά είναι η αιτία που υπάρχουν οι γιορτές.
Γράφει ο Θ. Δημητριάδης
Όμως κανείς δεν την σκέφτεται, ούτε γνωρίζει το όνομά της, καθώς κάθε χρόνο επισκιάζεται από τον διάσημο και πληθωρικό σύζυγό της και ενώ εκείνη κάνει όλη τη δουλειά, παίρνει το μπράβο ένας άντρας.
Ήρθε όμως η ώρα να εκτιμήσουμε την κυρία Αγιοβασίλη που, μαζί με τις μαμάδες, τους μπαμπάδες, τους ταχυδρόμους, τους υπαλλήλους καταστημάτων και τους φιλανθρωπικούς συλλόγους, είναι η αφανής ηρωίδα των Χριστουγέννων κι της Πρωτοχρονιάς.
Ο άγιος Βασίλειος ήταν υπαρκτό πρόσωπο που έζησε τον 4ο αι. μ.Χ. αλλά σταδιακά ένα κομμάτι της προσωπικότητάς του αποκόπηκε από την αληθινή βιογραφία και απέκτησε μυθικές όσο και φανταστικές διαστάσεις. Κάπως έτσι γεννήθηκε ο μαγικός άγιος Βασίλης των Χριστουγέννων που φορά πάντα κόκκινα και μοιράζει δώρα ενώ ταξιδεύει σε ιπτάμενο έλκηθρο. Αυτός ο άγιος Βασίλης απέχει από τον αληθινό άγιο Βασίλειο και βρίσκεται κοντά στο εμπορικό πνεύμα των εορτών. Κάποια στιγμή, ίσως στα πλαίσια μίας καμπάνιας αναβάθμισης της εικόνας του, αποκτά και μία ανώνυμη σύζυγο που μένει πάντα στο παρασκήνιο. Και κάπως έτσι γεννήθηκε η κυρία Αγιοβασίλη.
Κατά καιρούς της έχουν δώσει διάφορα ονόματα: Άννα, Τζέσικα, Μάρθα, αλλά κανένα δεν έχει επικρατήσει. Το πιο «ωραίο» από όλα όμως είναι το Γκούντι που εμφανίστηκε το 1889 σε ένα ποίημα της Κάθριν Λι Μπέιτς με τίτλο «Η Γκούντι Αγιοβασίλη Πηγαίνει Βόλτα με το Έλκηθρο» (Goody Santa Claus on a Sleigh Ride), που είναι γραμμένο από την σπάνια οπτική γωνία της κυρίας Αγιοβασίλη. Το Γκούντι είναι το υπέρτατο όνομα για την πιο καλή σύζυγο και νοικοκυρά γιατί προέρχεται από την αγγλική λέξη για τη νοικοκυρά (goodwife) που κάποτε αποτελούσε ευγενικό τρόπο να πει κάποιος σύζυγος.
Η κυρία Αγιοβασίλη είναι 1.137 ετών και αρχίζει να εμφανίζεται ως σύζυγος του αγαπημένου άγιου των παιδιών κατά τον 19ο αιώνα. Ένα από τα πρώτα κείμενα στα οποία αναφέρεται είναι το παραμύθι του 1878 με τίτλο «Η Λιλ ταξιδεύει στη χώρα του άγιου Βασίλη και άλλες ιστορίες» όπου, όπως λέει και ο τίτλος, ένα κοριτσάκι ονόματι Λιλ ταξιδεύει στη χώρα του άγιου Βασίλη και συναντά μία κυρία που κάθεται σε ένα χρυσό γραφείο και γράφει σε ένα μεγάλο βιβλίο. Αυτή η χωρίς όνομα κυρία είναι η γυναίκα του άγιου Βασίλη που εκτελεί χρέη γραμματέα για τον άντρα της και γράφει στο βιβλίο της τα ονόματα των παιδιών που ήταν καλά όλη τη χρονιά και θα πάρουν δώρο αλλά και εκείνα όσων ήταν άτακτα και δεν θα πάρουν.
Όμως η κυρία Αγιοβασίλη δεν είναι απλά μια γραμματέας (αν και όποιος γνωρίζει πόσο απαιτητική είναι η δουλειά μιας γραμματέα δεν θα έβαζε ποτέ τη λέξη «απλά» δίπλα από τη λέξη «γραμματέας»). Καταρχάς είναι επικεφαλής των ξωτικών, μια δουλειά εξαιρετικά απαιτητική δεδομένου του σκανδαλιάρικου χαρακτήρα των μικρών αξιολάτρευτων αυτών πλασμάτων, που απαιτεί διπλωματικότητα, ψυχραιμία, επιρροή και υποστηρικτικότητα καθώς και ικανότητα να αντιμετωπίζει κρίσεις της τελευταίας στιγμής και να επιλύει ακόμα και τους πιο εκρηκτικούς καυγάδες. Όλα τα χαρακτηριστικά δηλαδή ενός καλού ηγέτη.
Είναι επίσης υπεύθυνη για τον συντονισμό και την οργάνωση της παραγωγής των παιχνιδιών αλλά και για τη σωστή και έγκαιρη παράδοσή τους στο σωστό παιδί! Ταυτόχρονα φροντίζει το σπίτι, ψήνει θεϊκά κουλουράκια, φροντίζει τους τάρανδους (ακόμα και τον Κομήτη που, ως γνωστό, πάσχει από σοβαρά εντερικά προβλήματα), πλένει τα τεράστια εσώρουχα του άγιου Βασίλη, διατηρεί καθαρή και καλοσιδερωμένη τη στολή του παρά το γεγονός πως εκείνος επιμένει για κάποιον λόγο να μπαίνει στα σπίτια από την καμινάδα, του θυμίζει να παίρνει τα φάρμακά του και να τρώει υγιεινά και τον συντηρεί όλη τη χρονιά που εκείνος δεν κάνει τίποτα.
Όμως η εικόνα που έχει ο περισσότερος κόσμος για αυτή την εξαιρετικά ικανή γυναίκα είναι πως είναι απλά μια νοικοκυρά που τσακώνεται συνέχεια με τα ξωτικά. Τουλάχιστον αναγνωρίζουμε πως φτιάχνει θεϊκά κουλουράκια!
Το πόσο ικανή είναι η κυρία Αγιοβασίλη διαφάνηκε έντονα στην παιδική ταινία του 1974 «Η Χρονιά Χωρίς τον Άγιο Βασίλη» όταν ο Άγιος Βασίλης αποφάσισε να μη μοιράσει δώρα μία χρονιά γιατί κρυολόγησε, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να αναλάβει δράση η κυρία Αγιοβασίλη. Προκειμένου να μη καταστραφούν τα Χριστούγεννα φορά τη στολή του άγιου Βασίλη, παίρνει τα ηνία του έλκηθρου και αρχίζει να μοιράζει δώρα ενώ παράλληλα σώζει δύο γκαφατζίδικα ξωτικά, πείθει τη Μητέρα Φύση να θέσει υπό έλεγχο τα δύο κακομαθημένα αγόρια της, τον τσιγκούνη Καύσωνα και τον τσιγκούνη Χιονιά, και ανανεώνει το πνεύμα των Χριστουγέννων.
Το αξιοσημείωτο είναι πως στην ταινία ο άγιος Βασίλης στην πραγματικότητα προσποιείται πως είναι άρρωστος αλλά η πραγματική αιτία της αποχής του ήταν πως αισθάνθηκε ότι δεν τον εκτιμούν αρκετά! Ειρωνικά είναι η πλέον παραμελημένη κυρία Αγιοβασίλη που σώζει τα Χριστούγεννα και περιποιείται τρυφερά τον «άρρωστο» παραπονιάρη άντρα της και στο τέλος επιστρέφει στη συνηθισμένη καίρια αλλά υποεκτιμημένη θέση της στα παρασκήνια σαν κάθε καλή σύζυγος.
Η κυρία Αγιοβασίλη μπορεί να μην είναι τόσο αγαπητή και διάσημη όσο ο σύζυγός της αλλά αντιμετωπίζει τις ίδιες δυσκολίες με εκείνον. Ζει εθελοντικά στο χωριό του άγιου Βασίλη στο Βόρειο Πόλο που, όσο μαγικό μέρος κι αν είναι, βρίσκεται στην καρδιά του πιο παγωμένου χειμώνα και στηρίζει τα όνειρα του άντρα της θυσιάζοντας την αγάπη της για τα ταξίδια και τον ενθουσιασμό του να μοιράζει δώρα στα παιδιά έτσι ώστε να βγαίνει μπροστά ο άντρας της, να κερδίζει όλη τη δόξα εκείνος, να δοξολογείται σε αμέτρητες ιστορίες, ποιήματα, ταινίες και τραγούδια και να γίνεται εκείνος η ψυχή και η εικόνα των Χριστουγέννων. Την ίδια στιγμή υπομένει σιωπηλά κάθε τραγούδι που μιλά για εκείνον με ερωτικό τρόπο (π.χ. I Saw Mommy Kissing Santa Claus και I’ve Got Some Presents For Santa), παραβλέπει τις ωδές που εκθειάζουν τα πάχη του και τη στρογγυλή, αρχοντική του κοιλιά και δε λέει τίποτα για τις γυναίκες που τον προσκαλούν στο σπίτι τους για γάλα και μπισκότα ντυμένες σέξι «αγιοβασιλίτσες» και τον φιλάνε κάτω από το χριστουγεννιάτικο γκι.
Και όταν όλα τελειώσουν και μοιραστούν όλα τα δώρα και φαγωθούν όλοι οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα και ο άγιος Βασίλης επιστρέψει σπίτι του για να περιμένει τα επόμενα Χριστούγεννα γεμάτος με χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις, η καλή κυρία Αγιοβασίλη θα επιστρέψει στο ίδιο μαγκανοπήγαδο που περιλαμβάνει βρώμικα ρούχα και εσώρουχα, καυγάδες και μουτρωμένα ξωτικά, σκανδαλιές και άρρωστους τάρανδους, ελαττωματικά παιχνίδια, αμέτρητα γράμματα από παιδιά που πρέπει να διαβαστούν και να αρχειοθετηθούν, φασίνα και πολλά, και να αρχίσει να φτιάχνει τα αμέτρητα λαχταριστά, πεντανόστιμα κουλουράκια για την επόμενη χρονιά.
Οπότε, καλά κάνατε που υμνήσατε τον άγιο Βασίλη, τραγουδήσατε τραγούδια για εκείνον, καθίσατε στην αγκαλιά του και ψιθυρίσατε στο αυτί τι δώρο θέλετε, τού βάλατε γάλα και κουλουράκια κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο και τον ευχαριστήσατε για όσα καλά σας έφερε, αλλά η αλήθεια είναι πως η μαγεία των Χριστουγέννων υπάρχει εξαιτίας της ακούραστης δουλειάς μιας ανώνυμης γυναίκας κάπου στον Βόρειο Πόλο, που μοχθεί χωρίς ευχαριστώ και αναγνώριση όλη τη χρονιά για να γιορτάζουμε με χαρά και λάμψη κάθε χρόνο.
Χρόνια πολλά κυρία Αγιοβασίλη!
(πηγή: Selene 23-12-19)
