Τα ελληνικά προϊόντα είναι πολύ πιο ακριβά σε σύγκριση με τα τουρκικά. Το κόστος παραγωγής τους συχνά είναι διπλάσιο ή και τριπλάσιο.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Γι’ αυτό εισάγουμε από την Τουρκία τόσα πολλά, σχεδόν τα πάντα. Παρόμοια και οι υπηρεσίες. Όταν ο ξένος τουρίστας επιστρέψει από την Ελλάδα στη χώρα του μετά τις διακοπές και διηγηθεί εκεί στους φίλους του πώς πέρασε και πόσο τού στοίχισαν οι διακοπές, κάποιοι θα τού πουν ότι αυτοί πήγαν στην Τουρκία, πέρασαν κι αυτοί καλά, αλλά πλήρωσαν τα μισά. Οπότε, τον ερχόμενο χρόνο πολύ πιθανό κι αυτός θα κανονίσει και θα προτιμήσει να πάει στην Τουρκία.
Η πλειοψηφία των ευρωπαίων τουριστών που έρχονται για διακοπές στη χώρα μας ενδιαφέρονται για 3 πράγματα, ήλιο, θάλασσα και καλό φαγητό. Αυτά μπορούν να τα βρουν και στην Τουρκία, πολύ πιο φτηνά. Ο ίδιος ήλιος κι εκεί, παρόμοιες θάλασσες και πισίνες στα ξενοδοχεία, το ίδιο μενού. Σουβλάκια εμείς, τας κεμπάπ και σίσκεμπαπ εκεί. Ιμάμ μπαϊλντί εμείς, ιμάμ μπαϊλντί κι εκεί. Μουσακάς εμείς, μουσακάς κι εκεί.
Κι εκεί έχει “τουρκικές βραδιές” με φολκλορικά και χορό της κοιλιάς. Κι όποιος θέλει και αρχαία, γεμάτη είναι η Τουρκία με αρχαιοελληνικούς ναούς, θέατρα και αξιοθέατα (‘Εφεσος, Μίλητος, Σμύρνη κλπ.).
Δεν είναι πλούσιοι όλοι οι ξένοι που από το χειμώνα προγραμματίζουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές.
Ιδιαίτερα μετά την κρίση του Covid και την σημερινή οικονομική, μετράνε κάθε ευρώ και πόσο θα τους στοιχίσουν τα πάντα.
Κι αντί για ελληνικά σουβλάκια και ελληνικό μουσακά, θα φάνε τουρκικά.
