Του Γιάννη Κορομήλη
Εκτός από τις προσεχείς εκλογές- είτε γίνουν φέτος είτε το αργότερο του χρόνου- το ίδιο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι μεθεπόμενες. Και τούτο διότι παρεμβάλλεται , το 2020, η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Και όπως κατά το απώτερο παρελθόν έτσι και πρόσφατα, στις προτελευταίες δηλ. αυτές της 25ης Ιανουαρίου 2015, έγιναν πρόωρα διότι στάθηκε αδύνατο να συγκεντρωθούν 180 βουλευτές που θα εξέλεγαν τον ΠτΔ. Δεν συγκεντρώθηκαν (έφτασαν τους 168) κι έτσι αναγκαστικά, κατά το Σύνταγμα (άρθρο 32 παρ. 4) διαλύθηκε η Βουλή και έγιναν οι εκλογές. Αν δεν υπήρχε αυτή η πρόβλεψη ούτε η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου θα παραιτείτο ούτε ο Τσίπρας θα γινόταν πρωθυπουργός. Και σίγουρα η χώρα δεν θα βρισκόταν στην άθλια κατάσταση που βρίσκεται σήμερα. Αλλά αυτό δεν είναι παρά μια υπόθεση. Σημασία έχει ότι έγινε έτσι διότι έτσι προέβλεπε το Σύνταγμα.
Από αυτή την άποψη οι κ. Τσίπρας – Καμμένος στάθηκαν τυχεροί. Η πλήρης θητεία τους λήγει τον φθινόπωρο του 2019.Προεδρική εκλογή θα γίνει το 2020 ή έστω στο Δεκέμβριο του 2019. Από μια άποψη θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για τραγική ειρωνεία. Διότι η διάταξη (32 παρ.4) εμπεριέχεται στο Σύνταγμα, διότι δεν την τροποποίησαν ούτε ο κ. Βενιζέλος, ο «αρχιτέκτονας» της Αναθεώρησης του 1985-86, αλλά ούτε κι ο κ. Σαμαράς που είχε υποσχεθεί να αναθεωρήσει το Σύνταγμα – και στο συγκεκριμένο άρθρο —ώστε να απεμπλακεί πλήρως το θέμα της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας από αυτό των βουλευτικών εκλογών. Δεν αναθεώρησε όμως το Σύνταγμα, αν και είχε αυτό το δικαίωμα από το καλοκαίρι του 2013. Αποτέλεσμα να χάσουν οι ίδιοι τις εκλογές. Πέρα από τις συνέπειες του γεγονότος αυτού στη χώρα και σε όλους μας.
Παλιότερα, αλλά και τελευταία τη συγκεκριμένη υπόσχεση έδωσε κι ο κ. Τσίπρας (απεμπλοκή των δύο εκλογών), αλλά ούτε αυτός θα το κάνει. Πρώτο γιατί δεν δίνει και πολύ σημασία στα όσα υπόσχεται και δεύτερον δεν του μένει ο απαιτούμενος χρόνος. Το πρόβλημα όμως που αντιμετώπισαν Σαμαράς – Βενιζέλος θα το αντιμετωπίσει οπωσδήποτε και η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές. Επαυξημένο μάλιστα και με ένα ακόμη. Και τούτο διότι: 1. Είτε φέτος είτε του χρόνου το Σεπτέμβριο (το αργότερο) γίνουν οι εκλογές η επόμενη κυβέρνηση, ούτως ή άλλως, θα βρεθεί στη δύσκολη πραγματικά θέση να συγκεντρώσει τους 180 βουλευτές που θα εκλέξουν τον επόμενο Πρόεδρος Δημοκρατίας. Αν τους βρει θα συνεχίσει ομαλά τον βίο της, αν όχι θα αναγκαστεί να κάνει εκλογές. Χωρίς καν να προφτάσει να ξεμπλέξει με τα αντιλαϊκά μέτρα που ψήφισε η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
2. Είναι και το συναφές πρόβλημα του εκλογικού νόμου. Αν καταφέρει να συγκεντρώσει τους 180 βουλευτές και να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας τότε θα έχει μπροστά της όλο το χρόνο αλλά και αυξημένες πιθανότητες να συγκεντρώσει κατά τη διάρκεια της θητείας της 200 βουλευτές ώστε να ψηφίσει νέο εκλογικό νόμο (μιας μορφής ενισχυμένης αναλογικής), που να εφαρμοστεί στις εκλογές που θα ακολουθήσουν, όποτε γίνουν. Αλλιώς θα εφαρμοσθεί η απλή αναλογική που ψήφισε πέρυσι ο κ. Τσίπρας. Και άντε να δούμε πώς (και πότε) θα σχηματιστεί κυβέρνηση. Δηλαδή ό,τι χειρότερο για τη χώρα και όλους μας λόγω της αβεβαιότητας που θα επικρατήσει σε μια περίοδο που τα ζητούμενα θα είναι δύο: Κυβερνητική σταθερότητα και ανάπτυξη. (Κι ας μην αναφερθούμε στα σκληρά μέτρα που ψήφισε η σημερινή κυβέρνηση και πρέπει να εφαρμόσει η αυριανή).
Για να γίνουν πιο σαφή τα προαναφερθέντα σημειώνουμε και τα εξής: Οι επερχόμενες εκλογές θα γίνουν με τον νόμο που έγιναν και οι προηγούμενες και οι προ-προηγούμενες. Δηλ. με το μπόνους των 50 βουλευτών στο πρώτο σε εκλογική δύναμη κόμμα. Πέρσι ο κ. Τσίπρας ψήφισε εκλογικό νόμο απλής αναλογικής (χωρίς μπόνους δηλ). Ο νόμος αυτός θα εφαρμοσθεί κατά το Σύνταγμα (αρθρ.54 παρ.1) στις μεθεπόμενες εκλογές. Δηλ. στις απόμενες των επερχομένων. Εκτός και αν η Βουλή που θα προκύψει από τις επερχόμενες ψηφίσει με 200 και πάνω υπέρ, νέο εκλογικό σύστημα (ενισχυμένης π.χ αναλογικής). Σ΄αυτή την περίπτωση οι μεθεπόμενες εκλογές θα γίνουν με το νεοψηφισθέν σύστημα ενισχυμένης αναλογικής.