Η αρχαία Τραγωδία αποτέλεσε σπουδαίο θεατρικό είδος και συγχρόνως μέσον εκπαίδευσης των Ελλήνων της αρχαιότητας.
Γράφει ο Γιάννης Παπαγεωργίου, φιλόλογος
Ο μεγάλος φιλόσοφος και δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου Αριστοτέλης έδωσε ένα σύντομο και πολύ περιεκτικό ορισμό της Τραγωδίας.
Μελετώντας τον ορισμό αυτό αντιλαμβάνεται κανείς όλες τις παραμέτρους και τους σκοπούς που είχε αυτό το θεατρικό και παιδευτικό μέσον.
Ο μεγάλος φιλόσοφος και δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου Αριστοτέλης έδωσε ένα σύντομο και πολύ περιεκτικό ορισμό της Τραγωδίας.
Μελετώντας τον ορισμό αυτό αντιλαμβάνεται κανείς όλες τις παραμέτρους και τους σκοπούς που είχε αυτό το θεατρικό και παιδευτικό μέσον.
Ορισμός
” Έστίν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καί τελείας μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρίς ἑκάστῳ τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων και οὐ δι' ἀπαγγελίας, δι' ἐλέου και φόβου περαίνουσα τήν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν “
Ερμηνεία
«Ἔστι μέν οὖν τραγωδία: Είναι λοιπόν η τραγωδία
μίμησις πράξεως σπουδαίας: μίμηση πράξεως που ήταν σπουδαία
καί τελείας: και ολοκληρωμένη
μέγεθος ἐχούσης, : η οποία έχει μέγεθος ορισμένο, έτσι που να κατανοεί ο θεατής το έργο
ἡδυσμένῳ λόγῳ, : με λόγο γεμάτο ρυθμό και ομορφιά
χωρίς ἑκάστῳ τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις,: χωριστά επεξεργασμένα στα διάφορα μέρη της, ανάλογα με τη βαρύτητά τους.
δρώντων καί οὐ δί' ἀπαγγελίας,: η μίμηση δε γίνεται με απαγγελία αλλά με δράση των προσώπων (των ηθοποιών) ανάλογα με την πράξη που μιμούνται.
δι' ἐλέου καί φόβου περαίνουσα, : ολοκληρώνεται δε προκαλώντας αισθήματα φόβου με το τέλος των πρωταγωνιστών, τη συντριβή τους, και για το αδήλωτο δικό τους τέλος, φέρνοντας δε στην επιφάνεια αισθήματα ελέους (συμπάθειας, ευσπλαχνίας) προς τους ανθρώπους που καταστράφηκαν από τύχη ή από λάθη δικά τους (σφάλματα αμαρτίες).
τήν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν». : έτσι οδηγείται τελικά στην κάθαρση, εξαιτίας αυτών των πράξεων-παθημάτων, γίνεται καλύτερος άνθρωπος, διώχνει από μέσα του το κακό. Φεύγει λυτρωμένος και ανυψώνεται στο καλύτερο.
(Ἀριστοτέλους Ποιητική 1449 Β,25)
Ο ορισμός της Τραγωδίας σύμφωνα με τον Αριστοτέλη
Γράφει ο Γιάννης Παπαγεωργίου, φιλόλογος
Η αρχαία Τραγωδία αποτέλεσε σπουδαίο θεατρικό είδος και συγχρόνως μέσον εκπαίδευσης των Ελλήνων της αρχαιότητας.
Ο μεγάλος φιλόσοφος και δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου Αριστοτέλης έδωσε ένα σύντομο και πολύ περιεκτικό ορισμό της Τραγωδίας.
Μελετώντας τον ορισμό αυτό αντιλαμβάνεται κανείς όλες τις παραμέτρους και τους σκοπούς που είχε αυτό το θεατρικό και παιδευτικό μέσον.
Ορισμός
” Έστίν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καί τελείας μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρίς ἑκάστῳ τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων και οὐ δι' ἀπαγγελίας, δι' ἐλέου και φόβου περαίνουσα τήν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν “
Ερμηνεία
«Ἔστι μέν οὖν τραγωδία : Είναι λοιπόν η τραγωδία
μίμησις πράξεως σπουδαίας : μίμηση πράξεως που ήταν
σπουδαία
καί τελείας : και ολοκληρωμένη
μέγεθος ἐχούσης, : η οποία έχει μέγεθος ορισμένο, έτσι
που να κατανοεί ο θεατής το έργο
ἡδυσμένῳ λόγῳ, : με λόγο γεμάτο ρυθμό και ομορφιά
χωρίς ἑκάστῳ τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις, : χωριστά επεξεργασμένα στ διάφορα μέρη της, ανάλογα με τη
βαρύτητά τους.
δρώντων καί οὐ δί' ἀπαγγελίας, : η μίμηση δε γίνεται με απαγγελία
αλλά με δράση των προσώπων (των ηθοποιών) ανάλογα με την πράξη που μιμούνται.
δι' ἐλέου καί φόβου περαίνουσα, : ολοκληρώνεται δε προκαλώντας αισθήματα φόβου με το τέλος των πρωταγωνιστών, τη συντριβή τους,
και για το αδήλωτο δικό τους τέλος,
φέρνοντας δε στην επιφάνεια αισθήματα ελέους (συμπάθειας, ευσπλαχνίας) προς τους ανθρώπους που καταστράφηκαν από τύχη ή από λάθη δικά τους (σφάλματα αμαρτίες).
τήν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν». : έτσι οδηγείται τελικά στην κάθαρση,
εξαιτίας αυτών των πράξεων-παθημάτων, γίνεται καλύτερος άνθρωπος, διώχνει από μέσα του το κακό. Φεύγει λυτρωμένος και ανυψώνεται στο καλύτερο.
(Ἀριστοτέλους Ποιητική 1449 Β,25)