Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Ωραία που είναι τα βουνά, οι λόγγοι και οι ραχούλες!
– Κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει!
– Ό,τι και να σου θυμίζει φίλε μου η αλήθεια είναι μία! Μας βλέπω να παίρνουμε τα βουνά, μακριά από τον πολιτισμό, καμιά επαφή με τον άλλο κόσμο, να μην ξέρουμε τι γίνεται για να ξέρουμε τι μας γίνεται, ούτε κινητά, ούτε sms, ούτε τηλεόραση…
– Ούτε μια μικρή έτσι για να σπάει η μονοτονία;
– Ούτε δείγμα, ούτε καν ραδιόφωνο. Εμείς, μόνοι, η φύση, τα βουνά κι ουρανός!
– Και μετά;
– Δεν υπάρχει μετά.
– Τότε; Γιατί όλο αυτό;
– Γιατί τώρα υπάρχει μετά;
– Προσπαθώ να σε πιάσω…
– Όβερ…
– Ελήφθη!
– Εκεί που πάει να έρθει η άνοιξη… μας μετάνιωσε και γύρισε πίσω.
– Είδες, είδες;
– Δεν μας μύρισε τελικά…
– Ναι, άλλα μυρίζουν , λέει.
– Μυρίζουν λέει εκλογές…
– Καλά, έσπασαν οι μύτες, με την όρεξη…
– Είναι κι η Τουρκία που κλιμακώνει κι όλο κλιμακώνει…
– Τι να πιάσεις πια από τα κέρατα; Μπορείς; Έχεις λουφάξει στη γωνιά και κοιτάς ολούθε από πού θα σου ‘ρθει! Άσε που δεν μας έχουν μείνει και πολλές γωνίες και δεν ξέρεις τι να κάνεις! Νιώθεις ότι βρίσκεσαι υπό άμεση απειλή. Δεν έχει σημασία από τι, αλλά η απειλή υπάρχει και υφίσταται. Έτσι νιώθεις τουλάχιστον! Ένας φόβος να πλανάται ελεύθερος και να γλεντοκοπάει διότι τι να περιμένεις από μια χώρα κουρασμένη…
– Σα να μου φαίνονται οι πολίτες κουρασμένοι..
– Έστω… Με κουρασμένους πολίτες πώς να σηκώσει κεφάλι η χώρα…
– Δεν θέλουν να σηκώσει κεφάλι η χώρα, αυτό το είπαμε..
– Εμ, τότε;
– Δεν τους αρέσει και ο ξαφνικός θάνατος… Δεν μπορούν να προβλέψουν και τις …ξαφνικές παρενέργειες…
– Τα έσοδα ιδιωτικά και δημόσια συρρικνώνονται… Άντε να λιγδώσεις το αντεράκι σου, οι απειλές …προστατεύουν χωροταξικά την περιοχή, τι άλλο; Α! Και οι δημοσκοπήσεις καλά κρατούν! Θα μπούμε, δεν θα μπούμε, ποιος θα μείνει από έξω;
– Ρε, δεν πα να καεί και το παλιάμπελο! Πατάτες θα βάλουμε στο βουνό! Δεν θα τους κάνουμε την χάρη!
