Το περιβάλλον έχει αναδειχθεί ως έννοια κλειδί για την ανθρώπινη βιωσιμότητα. Τα δε προβλήματα, εστιάζονται στο οικολογικό, στο κοινωνικό, και στο πολιτιστικό επίπεδο.
Γράφει η Παπακώστα Στεργιαννή*
Το περιβάλλον έχει αναδειχθεί ως έννοια κλειδί για την ανθρώπινη βιωσιμότητα. Τα δε προβλήματα, εστιάζονται στο οικολογικό, στο κοινωνικό, και στο πολιτιστικό επίπεδο.
Τα τελευταία 55 χρόνια καταναλώθηκε τόσο νερό, όσο δεν είχε καταναλωθεί τους τρείς προηγούμενους αιώνες.Οι υδάτινοι πόροι ως μέσον αγροτικής, τουριστικής και ενεργειακής ανάπτυξης ,στον ελλαδικό χώρο ,είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος σε ημερήσια βάση.
Το ποσοστό επί της συνολικής ποσότητας στη γη αλμυρού νερού είναι 97,5%, ενώ μόνο το 2,5% είναι το “γλυκό νερό”, του οποίου η τεράστια ποσότητα του 70% είναι υπό την μορφή πάγων στους πόλους.
Γενικά οι διαταραχές στο υδάτινο περιβάλλον που προκαλούνται από τη σπατάλη που μοιραία δημιουργεί τα απόβλητα. Οι συνέπειες επομένως είναι άμεσα συνυφασμένες με την αλόγιστη άσκηση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, στα φυσικά οικοσυστήματα και φυσικούς πόρους. Ακόμα δημιουργούνται προβλήματα όπως: το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η όξινη βροχή, η αύξηση θερμοκρασίας στην επιφάνεια της γης, η ρύπανση του εδάφους κ.α.
Με την πορεία αυτής της κατάστασης ακόμη και η πιο αισιόδοξη άποψη δεν μπορεί πλέον να συμβιβαστεί με την άποψη μιας μερίδας ανθρώπων, ότι οι μελλοντικές γενιές μπορούν να επιβιώσουν. Αντίθετα στο υποβαθμισμένο περιβάλλον μόνον όταν διασφαλιστεί η ανθρώπινη υγεία τότε θα υπάρξει και αισιοδοξία!
*Η Παπακώστα Στεργιαννή είναι φοιτήτρια του τμήματος Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου Πανεπιστημίου