Κι η Παναγιά μας δέχτηκε στην μαργαριτοσπαρμένη αυλή της
Μεσ’ στην σκιά του μυθικού βουνού που έγινε θρονί της
Ψυχές σε φόντο απριλιάτικο τραγούδησαν για το μονογενή της
και ελπίδες καταθέσανε στην πάναγη μορφή της
Που μέσα σε μπλε ελληνικό μακάρια μας κοιτάζει
Και ένα ξωκλήσι γραφικό στα ουράνια ανεβάζει
Φλόγες τρεμάμενων κεριών στα μάτια όλων λάμπουν
Κι η πίστη αναπτερώνεται κι οι άνθρωποι αλλάζουν
Ω τι στιγμές μοναδικές Ανάσταση φωνάζουν
Της Μαρίας Σινανίδου
* Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Άρθρα - Απόψεις» του Ολύμπιου Βήματος δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Ολύμπιου Βήματος.
