– Το πιο σταθερό ραντεβού του καλοκαιριού!
– Αχ! Έρωτες καλοκαιρινοί!
– Και μετά το έρεβος!
– Μετά έρχεται φθινόπωρο, ξεχνιέται η ιστορία ή οι ιστορίες, πέφτουμε πάνω στο σκληρό χειμώνα κάνει τον κύκλο του, μας χαμογελάει η Άνοιξη και όλα πάλι από την αρχή. Έρχεται το Καλοκαίρι και οσονούπω περιμένουμε εναγωνίως το ετήσιο ραντεβού του που έρχεται …να κάψει καρδιές!
– Να κάψει! Φωτιά και μπούρμπερη! Και πάει το ραντεβού που ούτε καν έρωτας δεν είναι, μίσος ολάκερο, που σέρνεται κατάχαμα και εξαφανίζει ότι βρεθεί στο διάβα του!
– Πάλι καιγόμαστε βρε! Πάλι καταστρέφεται η γη μας, τα σπίτια μας, τα όνειρά μας, όλα κάρβουνο, όλα ένα μαύρο ραντεβού που μένει σταθερό σαν μια μάγισσα που πετάει από πάνω μας και γελώντας δυνατά, ζωντανεύει την απόγνωσή μας, το θυμό μας, την πίκρα μας!
– Και αναρωτιέσαι φυσικά, και λες και φωνάζεις που έχω προστασία, πως μπορώ να δυναμώσω την αυτοπεποίθηση μου, άκληρος και άρρωστος μέσα σε μια χοάνη που γυρίζει, φεύγει και επανέρχεται. Και σάματις; Και μετά; Μετά ξεχνιούνται όλα, μετά επανέρχονται οι αναμνήσεις που ξαναγίνονται πραγματικότητα. Χρόνια ολόκληρα! Μη σου πω δεκαετίες!
– Αλήθεια λες, αλλά γιατί; Γιατί;
– Γιατί επανέρχονται οι πυρκαγιές; Γιατί συμβαίνει πάντα το ίδιο; Δεν έχουμε σχέδιο, δεν έχουμε πυροσβεστικά μέσα, δεν έχουμε πυροσβέστες;
– Ίσως είναι κι αυτό!
– Τότε γιατί δεν εξοπλιζόμαστε; Αφού ξέρουμε το πρόβλημα, κάθε καλοκαίρι το ζούμε στο πετσί μας!
– Πάνω σ’ αυτό έχω να σου πω ότι κυκλοφορεί στην πιάτσα η είδηση να το πω, πώς να το πω; Ότι αντί να προσλάβουμε πυροσβέστες προσλήφθηκαν κανα δυο χιλιάδες παπάδες!
– Ναι, το άκουσα κι εγώ! Και μου φάνηκε παράξενο, περίεργο κάπως δεν μου έκατσε καλά!
– Και να σου πω και το άλλο; Βγήκε η Εκκλησία και δήλωσε ότι δεν έγινε καμιά νέα πρόσληψη, αντιθέτως έχουν μειωθεί οι παπάδες!
– Πριν από λίγο το διάβασα κι εγώ, αλλά από τον περσινό Αύγουστο που κυκλοφορεί αυτό, γιατί δεν βγήκε κάποιος πιο νωρίς ρε παιδί μου, πέρσι άντε κανα δυο μήνες μετά να διαψεύσει. Και η διάψευση γίνεται μια χρονιά μετά! Γιατί δεν έγινε πάραυτα και οσονούπω;
– Δεν ξέρω! Τουλάχιστον έγινε! Κάλλιο αργά παρά ποτέ!
– Οψόμεθα εις Φιλίππους!
