– Δεν παιζόμαστε με τίποτα! Είμαστε όλα τα λεφτά!
– Βλέπω ανέβηκε η ομάδα!
– Για να πέσει πατόκορφα! Πόσο να αντέξει με τόσα που γίνονται! Το πόσο σοβαροί είμαστε! Και μετά; Μετά τι; Είμαστε αντάξιοι των επιλογών μας! Άκουσαν! Άκουσον!
– Σε ακούω, λέγε!
– Σάλος λέει έγινε στα σόσιαλ μήντια… Ντόρος μέγας και τρανός…
– Όχι, ρε, τι έγινε κι εγώ δεν πήρα χαμπάρι…
– Για σκέψου τι μπορεί να ήταν που έγινε τέτοιος ντόρος…
– Από πού να ξεκινήσω; Από γυναικοκτονίες, από την επέτειο, πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τότε, από την τραγική απώλεια τόσων ψυχών, από τις τιμές που καραδοκούν και παίζουν κλεφτοπόλεμο μαζί μας για να ανέβουν κι άλλο… Ένα παιχνίδι είναι κι αυτό…
– Σε πληροφορώ, καμία σχέση…
– Δωσ’ μου μια βοήθεια…
– Τι να σου δώσω… Ξέρω εγώ; Είναι για μπάτσες το όλα θέμα, για μπάτσες κι αυτοί που τα έγραψαν, για, μπάτσες κι εμείς που τα διαβάζουμε, για μπάτσες κι εμείς που τα σχολιάζουμε…
– Το δυσκόλεψες ακόμη περισσότερο… Τι μπορεί να είναι που να προκάλεσε τόσο πολύ ντόρο…
– Βρε κουρνιαχτός… Πως είναι αυτοί που πάνε στο σορβάιβορ και μετά τρέχουν από οθόνη σε οθόνη και τους κανακεύουμε σαν κάτι να έγινε τρομερό… Λες και γκρεμίσαμε τα τείχη της πόλης για να υποδεχτούμε τους ήρωες… Δεν μπορώ ρε, άλλο, δεν μπορώ! Μόνο να τα βάλεις στο ένα δίπλα στο άλλο, αυτά που μας απασχολούν είναι κάτω του μηδενός, και αυτά και εμείς…
– Θα με πεθάνεις ρε… Όσο το προχωράς γίνεται ακόμη δυσκολότερο… Δεν μπορώ άλλο…
– Λοιπόν, μια, δεν την ξες, βρέθηκε σε ένα μαγαζί με τον πρώην της άλλης, μιας, δεν
την ξες εσύ. Και φιλιόταν η μία που δεν την ξες με τον πρώην της άλλης, μία που δεν την ξες εσύ!
– Και;
– Αυτό! Δεν έχει άλλο!
– Με δουλεύεις… Λέγε ρε!
– Αυτό είναι ρε, και να περιμένουμε με αγωνία μπροστά στην μικρή οθόνη για να δούμε πως θα
αντιδράσει η μια για την άλλη, για να έχουμε θέμα συζήτησης, πώς να περάσει αλλιώς η ώρα…
– Λοιπόν, κοιμήθηκες στραβά, κι είδες θαύματα και πράματα και μου τα λες τώρα εσύ…
– Ρε, αλήθεια σου λέω, αλλά μην στέκεσαι σε αυτό. Δες λίγο την δική μας αντίδραση, τα σχόλια
μας, και σκέψου, έχουμε λύσει όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας μας και είπαμε …για να ρίξουμε και μια ματιά στο ανοιχτό παράθυρο του γείτονα;
– Ρε, κατάλαβα για ποιες λες!
– Όρσε, να μη στα χρωστάω!
Ουδέν Σχόλιον! – Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
