Ουδέν σχόλιον ! Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Δηλαδή αυτό τώρα γιατί δημοσιεύτηκε; Για να μας κάνουν την καρδιά περιβόλι; Αφού ξέρουν ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε ποτέ για σχοινί; Ούτε μια ευγένεια, έστω λίγη, έτσι μια εσάνς… για να πάρουμε τη δόση μας;
– Καλά τώρα κι εσύ περιμένεις αβρότητες…
– Ρε, μας το πέταξαν κατάμουτρα… Το έγραψε το σπήγκελ… Για την γερμανική εταιρία που πήρε τα ελληνικά αεροδρόμια… Είναι, λέει, κατακτητές δεν είναι επενδυτές!
– Είδες; Αυτό που ο λαός το έχει συνειδητοποιήσει πλήρως, το έχει καταλάβει, το ζει, το νιώθει, το αισθάνεται είναι αδύνατο να κατανοηθεί από τους υψηλά ιστάμενους…
– Ναι, σιγά να μην το ξέρουν κι αυτοί… Αλλά τι να σου πούνε ρε καημένε; Ότι η χώρα παραδόθηκε σε αλλοδαπά χέρια; Χωρίς πολέμους, χωρίς όπλα, χωρίς τελεσίγραφα των παλιών καλών εποχών! Έχουν αλλάξει τα πράγματα. ΟΙ μέθοδοι είναι διαφορετικές… Πας κατευθείαν στην μεταπολεμική εποχή. Δεν ζεις τον πόλεμο! Α παπα! Ούτε βομβαρδισμοί, ούτε αερομαχίες, ούτε επιθέσεις σώμα με σώμα! Αυτό παραλείπεται. Πάμε κατευθείαν στο επόμενο επεισόδιο.
– Και ποιο είναι αυτό;
– Όλο το σκηνικό που ακολουθεί μετά… Πείνα, αθλιότητα, μιζέρια και το κακό συναπάντημα… Όλα πολιτισμένα, ήσυχα…, καθαρές δουλειές. Και τι να σου πουν περισσότερο; Μόνο αν είσαι βλάκας δεν θα μπορούσες να καταλάβεις ότι η χώρα άλλαξε, βρίσκεται αλλού, οι παλιές γνωριμίες ξεχάστηκαν, οι παλιοί έρωτες έσβησαν, ξεχάστηκαν κι αυτοί! Τώρα μια απέραντη μοναξιά!
– Τα έμαθες και τα άλλα; Έρχεται και ο Ομπάμα!
– Άντε! Πώς κι έτσι!
– Για να μας τονώσουν το ηθικό και να μας στηρίξουν για την προσφορά μας στο προσφυγικό…
– Καλά κρασιά! Να τρέξω να προλάβω να ραφτώ! Όλο και σε κάποια δεξίωση δεν θα βρεθώ και εγώ;
– Αυτή η μεγαλομανία σου δεν έχει όρια! Αμάν πια! Ο κώλος σου βρακί δεν έχει κι η σκούφια σου λουλούδια θέλει!
