Του Αντώνη Ι. Ζαρκανέλα
π. Γενικού Διευθυντή Ανάπτυξη
της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης
Περίληψη του Προηγουμένου: Ενώ το ΚΚΕ/ΕΑΜ εξαπολύουν ένοπλη εξέγερση για την κατάλυση της αστικής Δημοκρατίας -κι όλα αυτά συμβαίνουν υπό συνθήκες πλήρους ελευθερίας- ταυτόχρονα ασκούν κριτική στην Κυβέρνηση και στη Βουλή, διαθέτουν κομματικά γραφεία, οι εφημερίδες τους κυκλοφορούν κανονικά και, βεβαίως, τα ανώτατα κομματικά στελέχη που ήταν και υπεύθυνα έναντι του νόμου για τα κόμματα τους, απολαμβάνουν τις ελευθερίες τους. Στο μεταξύ, και τα κόμματα στην Βουλή αλλά και εκτός αυτής, παρόλον ότι αναγνωρίζουν την τραγικότητα της κατάστασης, δεν ξεχνούν και τον μικροκομματικό τους ρόλο ανταλλάσσοντας οξείς μεταξύ τους χαρακτηρισμούς που οδηγούν και στην αποχώρηση από την Βουλή ή επιτιθέμενοι στην Κυβέρνηση όταν αυτή φέρνει νομοθετήματα πρόληψης της κατάστασης που δημιουργείται στην ύπαιθρο χώρα.
Η Ανταρσία-«Επανάσταση» του ΚΚΕ/ΕΑΜ εναντίον του Κράτους φουντώνει – Το Κράτος προστατεύει το ΚΚΕ/ΕΑΜ για να πετύχει η …«Επανάσταση». (Συνέχεια).
Δεν ήταν μόνον ότι τα κόμματα που οργάνωναν, συντόνιζαν και διοικούσαν την Στάση, λειτουργούσαν ελεύθερα, σαν να μην συνέβαινε τίποτα, αλλά ήθελαν να δημοσιεύονται στις εφημερίδες και τα «πολεμικά τους ανακοινωθέντα». Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό περιστατικό αναφέρει ο ΖΑΟΥΣΗΣ (1992). Πιο συγκεκριμένα, στο ΒΗΜΑ, στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ δημοσιεύθηκε μία ανακοίνωση που είχε σταλεί στις εφημερίδες αυτές υπό μορφή τηλεγραφήματος από «κάπου στη Βόρεια Ελλάδα» και με ημερομηνία 19 Νοεμβρίου 1946. Αποστολέας ήταν το «Αρχηγείο Δημοκρατικού Στρατού Βόρειας Ελλάδας» και υπέγραφαν οι γνωστοί καπεταναίοι Υψηλάντης (Ρότσιος) και Λασσάνης (Γκένιος). Με την ανακοίνωση εκείνη αποκρούονταν «..ως συκοφαντία το ότι ο δημοκρατικός στρατός έχει σχέσεις, εφοδιάζεται ή εξορμά από ξένο έδαφος.». Παραδέχονταν όμως στην ανακοίνωση ότι υπήρχε στρατός…. Δημιουργήθηκε αναστάτωση, καθώς για πρώτη φορά γινόταν λόγος για «Δημοκρατικό Στρατό» (Δ.Σ.Ε.), που εξάλλου το όνομα αυτό το πήρε τρεις-τέσσερις εβδομάδες αργότερα.. Η Κυβέρνηση ενήργησε σπασμωδικά καθώς στις 21 Νοεμβρίου προέβη σε κατάσχεση φύλλων του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ όχι όμως και των άλλων εφημερίδων. Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ προσέφυγε στη Δικαιοσύνη, στη συνέχεια το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών ακύρωσε την κατάσχεση!!! Η Άκρα Αριστερά, επικουρούμενη και από βουλευτές του Κέντρου, δημιούργησε μεγάλη φασαρία και θόρυβο γιατί, όπως έλεγαν, στην Ελλάδα καταργούνταν η ελευθεροτυπία(!!)… Λίγες ημέρες μετά, όταν η Κυβέρνηση πληροφορήθηκε για τη δημιουργία του Δ.Σ.Ε., έφερε στη Βουλή και ψηφίστηκαν από την πλειοψηφία της μέτρα περιοριστικά για τον Τύπο, τότε ο θόρυβος κορυφώθηκε. Τί προέβλεπε ο νόμος: Ο Εισαγγελέας να επιτρέπεται να διατάσσει κατάσχεση ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ σε περιπτώσεις δημοσιεύσεων σχετικών με «προσβολή κατά του πολιτεύματος.. (όταν) το περιεχόμενο των ειδήσεων στρέφεται κατά της ασφάλειας ή της δημοσίας τάξεως», επίσης, «τα αδικήματα του τύπου να δικάζονται από τα πενταμελή εφετεία» κλπ.
Άρχιζε, λοιπόν, μία ένοπλη επανάσταση για την κατάλυση του Αστικού Κράτους και ο Σοφούλης και το κόμμα του καθώς και μερικοί βουλευτές από τα κόμματα του δημοκρατικού κέντρου, στο όνομα της Δημοκρατίας ή καλλίτερα για λόγους εντυπωσιασμού, κατηγορούσαν την Κυβέρνηση γιατί ελάμβανε μέτρα για την προστασία της..
Ο Εθνικός Στρατός – Συγκρότηση
Μετά τη Βάρκιζα, η δύναμη του τακτικού στρατού περιορίζονταν σε περίπου 9.000 αξιωματικούς και στρατιώτες που ανήκαν στην ΙΙΙη Ορεινή Ταξιαρχία-Ρίμινι και στον Ιερό Λόχο, στον οποίο συμμετείχαν μόνον αξιωματικοί. Κατά την περίοδο των Δεκεμβριανών και μέχρι τον Μάρτιο του 1945 συγκροτήθηκαν 65 τάγματα εθνοφυλακής τα οποία κατανεμήθηκαν σε 13 Ταξιαρχίες εθνοφυλακής οι οποίες διεσπάρησαν ανά την χώρα. Από τον Μάρτιο 1945 μέχρι το Μάρτιο του 1946 συνέχισε η οργάνωση της Εθνοφυλακής. Τον Μάιο του 1945, όταν άρχισε η συγκρότηση στρατηγείων στρατιωτικών διοικήσεων με ειδικές αποστολές, αυτές ανέλαβαν από την εθνοφυλακή το έργο της διαφύλαξης της Εθνικής Ασφάλειας. Αποστολή της Εθνοφυλακής παρέμεινε η επιβολή της τάξης και της ασφάλειας στις πόλεις και στην ύπαιθρο. Την αποστολή της η Εθνοφυλακή από την αρχή και μέχρι την κατάργησή και απορρόφησή της από τον στρατό, το καλοκαίρι του 1946, την έφερε με επιτυχία σε πέρας εκείνη την εξαιρετικά δύσκολη περίοδο με τη βοήθεια των βρετανικών στρατευμάτων, επιβάλλοντας την τάξη και την ασφάλεια στην ύπαιθρο. Συνέλαβε χιλιάδες εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, εκκαθάρισε την ύπαιθρο από ομάδες ενόπλων ληστών, ανακάλυψε πλήθος περιπτώσεων αποθήκευσης οπλισμού και πυρομαχικών μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου 1946. Μετά από την ημερομηνία αυτή και μέχρι τις 15 Μαΐου του 1946, την ευθύνη ασφάλειας της χώρας την ανέλαβε η Χωροφυλακή. (ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ, 1956(2011), σελ. 132). Έτσι, η εθνοφυλακή και τα τμήματα του Ελληνικού στρατού που έφθασαν τον Νοέμβριο του 1944 από την Μέση Ανατολή, δηλ. η ΙΙΙη Ορεινή Ταξιαρχία-Ρίμινι, το 6ο Τάγμα Φρουρών, το 2ο Μηχανοκίνητο Τάγμα Χωροφυλακής και τα τμήματα του Ιερού Λόχου, ήταν ο πρώτος εθνικός στρατός μετά την Απελευθέρωση.
Η συστηματική πάντως οργάνωση και συγκρότηση του Στρατού άρχισε μέσα στο 1945 όταν έφθασε στην Ελλάδα η Βρετανική Στρατιωτική Αποστολή. Η Αποστολή αυτή συστάθηκε σε εφαρμογή σχετικής απόφασης της Διάσκεψης της Τεχεράνης (28-11-1943) και το Διασυμμαχικό Συμβούλιο της Ουάσιγκτων είχε αναλάβει την υποχρέωση να εξασφαλίσει στην Ελλάδα τον εφοδιασμό και τον εξοπλισμό στρατού 100.000 ανδρών. Ως συνέπεια της υποχρέωσης αυτής υπογράφτηκε στις 9 Μαρτίου 1944 – τροποποιήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 1944 – στο Κάιρο συμφωνία μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδος και Μ. Βρετανίας βάσει της οποίας η βρετανική κυβέρνηση αναλάμβανε το έργο εφοδιασμού και εξοπλισμού με ιματισμό, οπλισμό όλων των κατηγοριών, οχήματα κλπ αλλά και εκπαίδευσης του νέου στρατού. Την αποστολή, της οποίας ηγείτο ο Βρετανός στρατηγός Ρώλινγκς, αποτελούσαν 250-300 αξιωματικοί και 800-1000 στρατιώτες. Η συμβολή της αποστολής ήταν πολύ σημαντική στη σύνθεση, οργάνωση και εκπαίδευση του αναπτυσσόμενου στρατεύματος σε όλα τα επίπεδα της οργανωτικής ιεραρχίας.(ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ, 1956(2011)).
Οι Βρετανοί οργάνωναν τον στρατό για την αντιμετώπιση τακτικού πολέμου (π.χ. άμυνα των συνόρων, εισβολή ξένου στρατού με συμβατική οργάνωση, τακτική κλπ). Στήριζαν την, κατά τα άλλα σωστή, τακτική τους στη λανθασμένη, όπως αργότερα διαπίστωσαν, αντίληψη ότι μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας εξέλιπε η εσωτερική διαμάχη(!!) και έτσι η συγκρότηση του νέου στρατού θα έπρεπε να γίνει με βάση την άμυνα από εξωτερικό εχθρό. Και αυτά που γίνονταν στην ύπαιθρο από τους αντάρτες εκλαμβάνονταν από τους Βρετανούς ως συνήθη «αστυνομικά συμβάντα». Πίστευαν ότι η χώρα θα ηρεμούσε ενώ τις τυχόν εσωτερικές ταραχές και γενικά την εσωτερική ασφάλεια θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν, καταρχήν, η Εθνοφυλακή και στην συνέχεια η αστυνομία και η χωροφυλακή, που επίσης είχαν αναλάβει να οργανώσουν οι Βρετανοί με μία αντίστοιχη Επιτροπή.
(Συνεχίζεται)