Του Δημητρίου Δημηνά
Οι Έλληνες ζούμε σε μια χώρα μικρή και πτωχική ,πλην όμως προικισμένη με πλούσια φυσικά χαρίσματα, με μακραίωνη ιστορία και παράδοση , που την καθιστούν αξιοθαύμαστη παγκοσμίως για την πνευματική και πολιτισμική κληρονομιά της.
Η φιλοτιμία, η ανθρωπιά ,η φιλοξενία και η αλληλεγγύη είναι από τα κύρια χαρακτηριστικά που κοσμούν ακόμη και σήμερα το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της. Αυτοί είναι από τους κύριους λόγους που ,έχουν καταστήσει τον τόπο μας πόλο έλξεως χιλιάδων τουριστών ετησίως.
Την ωραία ,όμως, εικόνα που έχουν οι ξένοι για την χώρα μας την σπιλώνουν και την αμαυρώνουν πολλές φορές η ανομία που διαπιστώνεται σε όλες τις εκφάνσεις του καθημερινού βίου και σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα από την ηγεσία μέχρι τον έσχατο πολίτη.
Όταν τον φιλήσυχο και κατά τεκμήριο πολιτισμένο Έλληνα τον καταλαμβάνει ο οίστρος της καταστροφολογίας, του φανατισμού, της απαξίωσης και υποβάθμισης κάθε θεσμού και καθιερωμένης αξίας ,αλλάζει ξαφνικά η όψη του τοπίου και εμφανίζει εικόνα τριτοκοσμικής και πρωτόγονης χώρας. Οι επαναστατημένες και εξοργισμένες μειοψηφικές ομάδες πολιτών προβαίνουν σε βάναυσες παράνομες πράξεις ,πού λόγω της γενικευμένης ανομίας και ανοχής, παραμένουν συνήθως ατιμώρητες ,για να επαναληφθούν με την πρώτη ευκαιρία.
Η ασυδοσία ξεκινά τις περισσότερες φορές από τα μαθητικά θρανία ,όπου οι νεαροί του Έθνους βλαστοί διδάσκονται την διεκδίκηση μόνον των δικαιωμάτων τους χωρίς να δίδεται βαρύτητα στις υποχρεώσεις και τα καθήκοντά τους έναντι της πατρίδας.
Από εκεί ξεκινούν οι καταλήψεις, οι καταστροφές της σχολικής περιουσίας οι ρυπάνσεις με αντιαισθητικά γκράφιτι και αναγραφή χυδαίων εκφράσεων, η προκλητική και αυθάδης συμπεριφορά προς τους εκπαιδευτικούς και τα φαινόμενα εκφοβισμού [bullying ] κατά συμμαθητών.
Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, των οποίων η εξωτερική εικόνα είναι αποκρουστική από την αναγραφή συνθημάτων με σπρέι σχεδόν σε όλους τους τοίχους των εκπαιδευτηρίων, την ανάρτηση κουρελιασμένων πανό και την ρύπανση των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων με πάσης φύσεως αντικείμενα .
Οι προπηλακίσεις, απειλές και ο αποκλεισμός καθηγητών ακόμα και με κτίσιμο των γραφείων τους, οι μακρόχρονες καταλήψεις και απαγόρευση εισόδου φοιτητών στις Σχολές τους, είναι πλέον σύνηθες φαινόμενο στα ελληνικά Πανεπιστήμια, αφού εν ονόματι του περιβόητου «ασύλου», η Αστυνομία δεν επεμβαίνει, αλλά και όταν κάποτε συλληφθούν κάποιοι ταραξίες για διάπραξη ποινικών αδικημάτων συνήθως παραμένουν ατιμώρητοι.
Η ίδια σχεδόν μορφή ανομίας επικρατεί και στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, όταν ομάδες συνδικαλιστών προς διεκδίκηση των όποιων απαιτήσεων τους καταλαμβάνουν τις εθνικές οδούς, καταστρέφουν και ρυπαίνουν δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, ανδριάντες και έργα τέχνης , ξηλώνουν και σπάζουν μάρμαρα, πυρπολούν οχήματα και καταστήματα και βιαιοπραγούν κατά αστυνομικών, υπουργών και λοιπών εκπροσώπων του Δημοσίου χωρίς ποτέ να συλλαμβάνονται για να λογοδοτούν για τις πράξεις τους. Κορυφαίο δείγμα ανομίας αποτελεί το επονομαζόμενο «κράτος των Εξαρχείων», φωλιά αναρχικών και εγκληματικών στοιχείων στο κέντρο της Πρωτεύουσας ,το οποίο είναι απρόσιτο στις Αστυνομικές δυνάμεις χρόνια τώρα.
Νομίζω ότι αποτελεί πρωτότυπο φαινόμενο παρανομίας παγκοσμίως . Όμως, και οι φαινομενικά «καλοί » πολίτες, όταν βρουν ευκαιρία παρκάρουν παράνομα το αυτοκίνητό τους στο πεζοδρόμιο ,πετούν τα σκουπίδια εκτός κάδων απορριμμάτων, καπνίζουν σε απαγορευμένους χώρους και αφήνει τον σκύλο του να αποπατήσει στον δρόμο χωρίς να μαζεύει τις ακαθαρσίες του.
Τι να περιμένει ,βέβαια, κανείς από μια χώρα της οποίας οι ταγοί είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά, το ψέμα ,την λαμογιά , την απαξίωση της «αριστείας» και την υποβάθμιση της παιδείας από την οποία ξεκινά η οικοδόμηση του καλού και νομοταγούς πολίτη ; Φοβάμαι πως οι χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που κατέκλυσαν τελευταία τον τόπο μας, διαπιστώνοντας την διάχυτη ανομία και ατιμωρησία στον τόπο μας θα φροντίσουν να μείνουν μόνιμα εδώ και θα αρχίσουν και αυτοί να συμπεριφέρονται παρόμοια ,ίσως δε και χειρότερα, προς διεκδίκηση των όποιων δικαιωμάτων τους. Στη χώρα της ανομίας.
