Τώρα είναι η εποχή, που έχουμε άφθονα κυδώνια, για να φτιάξουμε το παραδοσιακό αυτό γλυκό, όπως το έφτιαχναν παλιά οι γιαγιάδες μας.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Η κατασκευή του είναι εύκολη και απλή. Έχει, βέβαια, κι αυτό τα μικρά μυστικά του, όπως για παράδειγμα ότι τα κυδώνια δεν πρέπει να είναι άγουρα αλλά ούτε να έχουν παραωριμάσει.
Επίσης, εάν βράσουμε το κυδώνι δύο φορές και σε μέτρια θερμοκρασία, θα πάρει κόκκινο χρώμα, ενώ αν το βράσουμε σε δυνατή θερμοκρασία θα δέσει χωρίς να πάρει χρώμα βαθύ κόκκινο, αλλά θα διατηρήσει ένα χρυσό χρώμα.
Επίσης, εάν βράσουμε τη ζάχαρη με το νερό και κατόπιν προσθέσουμε το φρούτο, θα γίνει πιο τραγανό.
Εάν, αντίθετα, το βράσουμε με σκέτο νερό και κατόπιν προσθέσουμε ζάχαρη, θα γίνει πιο μαλακό και το σιρόπι θα έχει υφή σαν ζελέ.
ΥΛΙΚΑ
1 ½ κιλό κυδώνια (ζυγισμένα καθαρισμένα, άρα αγοράζουμε περισσότερα )
1 κιλό ζάχαρη
3 κούπες νερό
1-2 ξυλάκια κανέλα ή σε σκόνη
Το χυμό ενός λεμονιού
Προαιρετικά 1 κούπα αμύγδαλα ασπρισμένα
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Αφαιρούμε το χνούδι αν υπάρχει και τα πλένουμε. Τα καθαρίζουμε και αφαιρούμε τα σπόρια και τα μέρη που ίσως έχουν χτυπήματα, σημάδια κλπ. Τα περνάμε από τον ειδικό τρίφτη, ή τα κόβουμε σε φέτες και μετά σε λεπτά ραβδάκια πάχους μέχρι 1 εκατοστό. Τα πλένουμε και τα βάζουμε σε κατσαρόλα σε στρώματα εναλλάξ με τη ζάχαρη. Όσος είναι ο όγκος του κυδωνιού, τόση και η ζάχαρη. Τα περιχύνουμε με το νερό, βάζουμε και την κανέλα σε ξυλάκι ή σε σκόνη και τα βράζουμε σε δυνατή θερμοκρασία.
Μόλις αρχίσουν να κοχλάζουν, χαμηλώνουμε σε μέτρια προς δυνατή τη θερμοκρασία. Αν δημιουργηθεί αφρός, τον αφαιρούμε με ένα κουτάλι. Αν θέλουμε να δέσουμε το γλυκό σε δυο φάσεις, το αποσύρουμε από το μάτι μετά από 15-20 περίπου λεπτά και ολοκληρώνουμε το δέσιμό του την επόμενη μέρα. Μάς ενδιαφέρει να μαλακώσουν, γι’ αυτό τα δοκιμάζουμε εάν έγιναν.
Αν θέλουμε να μείνει ανοιχτόχρωμο, το δένουμε σε μια βράση. Λίγο πριν το αποσύρουμε από τη φωτιά προσθέτουμε τα ασπρισμένα αμύγδαλα και το χυμό λεμονιού και αφήνουμε να πάρει μια-δυο βράσεις. Επίσης, προαιρετικά λίγο λικέρ δύο τζούρες, θα δώσει πιο δυνατή γεύση.
Δοκιμάζουμε το σιρόπι όπως ξέρουμε για να δούμε ότι έγινε. Δεν πρέπει να είναι αραιό σαν κομπόστα, αλλά ούτε και πολύ παχύρρευστο.
Όταν το γλυκό είναι έτοιμο, το βάζουμε σε αποστειρωμένα βάζα και τα αναποδογυρίζουμε μέχρι να κρυώσουν. Κατόπιν τα αποθηκεύουμε σε δροσερό μέρος. Η γιαγιά μου το έκρυβε πάντοτε σε δυσπρόσιτα μέρη, αλλά εμείς τα παιδιά πάντα το ανακαλύπταμε εύκολα…
Μετά που θα ανοίξουμε και θα σερβίρουμε, φυλάμε το βάζο στο ψυγείο.
Το σερβίρουμε σκέτο ή το συνοδεύουμε με σιμιγδαλένιο χαλβά. Μερικοί το συνοδεύουν και με ένα μικρό ποτηράκι λικέρ.