Το 2015 ήταν μια χρονιά εκπλήξεων. Αν εξαιρέσει κανείς τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου τα αποτελέσματα των οποίων ήταν ως ένα βαθμό αναμενόμενα, από τότε και μέχρι σήμερα έχουμε μια σειρά από εκπλήξεις. Ακολούθησαν εξελίξεις που δεν μπορούν να κατανοηθούν με την κοινή λογική. Κινούνται, μάλλον στο χώρο του «παράλογου» του ανεξήγητου.
Το 2015 ήταν μια χρονιά εκπλήξεων. Αν εξαιρέσει κανείς τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου τα αποτελέσματα των οποίων ήταν ως ένα βαθμό αναμενόμενα, από τότε και μέχρι σήμερα έχουμε μια σειρά από εκπλήξεις. Ακολούθησαν εξελίξεις που δεν μπορούν να κατανοηθούν με την κοινή λογική.
Κινούνται, μάλλον στο χώρο του «παράλογου» του ανεξήγητου. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε πρώτο κόμμα (χωρίς δη δεδηλωμένη παρά το γεγονός ότι πήρε ως bonus 50 βουλευτικές έδρες επιπλέον των όσων δικαιούνταν (ελέω εκλογικού νόμου) θεωρήθηκε φυσικό επόμενο των προεκλογικών υποσχέσεων προς τους πάντας και για τα πάντα. Πράγμα που ανάγκασε τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζ. Γιούνκερ να δηλώσει: «Αν εγώ είχα υποσχεθεί στο λαό μου τα όσα υποσχέθηκε στους Έλληνες ο κ. Τσίπρας δεν θα έπαιρνε μόνο 36%, αλλά 80% !…
Οι εκλογές εκείνες αποτέλεσαν θρίαμβο του λαϊκισμού και των ψευδών (δηλ. ανεφάρμοστων) υποσχέσεων. Θρίαμβος του ψεύδους. Το βλέπαμε και το περιμέναμε οι ασχολούμενοι ( επαγγελματικά ή όχι) με την πολιτική.
Οι πολιτικοί μας γενικά έχουν μια τάση «στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα». Οι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν έναν λόγο παραπάνω: « Η αλήθεια είναι μια κακή συνήθεια των αστών. Το ψέμα επαναλαμβανόμενο γίνεται αλήθεια».
Την ιδεοληψία αυτή των Συριζαίων, την προτίμησή τους δηλαδή στο να λεν ανενδοίαστα και σαν μην συμβαίνει τίποτε ακόμα και για «ψήλου πήδημα», την ζήσαμε και τη ζούμε καθημερινά και σε κάθε ευκαιρία.-
Ναι θα πείτε αλλά αναδείχθηκε δημοκρατικά, με την ψήφο του λαού Πρωθυπουργός με το 36,4% των έγκυρων ψηφοδελτίων. Στα οποία βέβαια δεν συμπεριλαμβάνονται ούτε η αποχή, ούτε τα άκυρα, ούτε τα λευκά. Στην πραγματικότητα ο κ. Τσίπρας πήρε περίπου το 25% του εκλογικού σώματος. Δηλαδή ένας στους τέσσερις Ελληνες τον ήθελε πρωθυπουργό. Οι άλλοι τρεις δεν τον ήθελαν. Παρά ταύτα καθημερινά επικαλείται την … ισχυρή εντολή του λαού.
Που βέβαια δεν την διαθέτει, αλλά ας είναι καλά ο εκλογικός νόμος και ο Πάνος Καμμένος της δεξιάς δεξιάς.
Τη «μεγάλη επιτυχία» του Ιανουαρίου ακολούθησε και η επιτυχία του δημοψηφίσματος. Οπού το 62% απάντησε όχι σε μια πρόταση της κομισιόν που είχε ήδη αποσυρθεί! Νέος θρίαμβος της Αριστεράς και του Αλ. Τσίπρα προσωπικά. Ξέχασαν όμως κι αυτή τη φορά να πουν την αλήθεια στο λαό. Είπαμε «κακιά συνήθεια η αλήθεια». Ξέχασαν δηλαδή να αναλύσουν αυτό το 62% στα επί μέρους.
Που είναι τα εξής: Ένα 10% περίπου προήλθε από τη «Χρυσή Αυγή» και τους ακροδεξιούς ( καμία σχέση με το ΣΥΡΙΖΑ) ένα άλλο 7% από το ΚΚΕ ( καμία σχέση επίσης με το ΣΥΡΙΖΑ ) ένα άλλο 15% και πλέον των αφελών που πίστευαν ότι ψήφιζαν … κατά της λιτότητας ( η συνέχεια ίσως τους έβαλε μυαλό). Συνολικά λοιπόν το 32% και πλέον δεν ήταν του ΣΥΡΙΖΑ. Τους έμεινε λοιπόν όλους μαζί ( Τσίπρα, Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου, Καμμένος) ένα 30%/ Που βέβαια ήταν γι αυτούς θρίαμβος ανεπανάληπτος!
Ωστόσο κι αυτό το «όχι» στο δημοψήφισμα το διάβασε ως .. «Ναι» ο κ. Τσίπρας. Και ήρθε το τρίτο μνημόνιο (Τσίπρα). Χειρότερο από τα προηγούμενα . Διεσπάσθη ο ΣΥΡΙΖΑ. Ακολούθησαν οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου . Νέος «θρίαμβος» του Τσίπρα με 35,4% (επί των εγκύρων και μόνο). Δηλαδή περί το 20% του συνόλου του εκλογικού σώματος. Πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς τη δεδηλωμένη και πάλι, και με το δεκανίκι των ΑΝΕΛ και αυτή τη φορά.
Οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου διαφέρουν ασφαλώς εκείνων της 25ης Ιανουαρίου. Αυτή τη φορά όχι πως δεν έδιναν και πάλι οι του ΣΥΡΙΖΑ ψεύτικες υποσχέσεις ( σκληρές διαπραγματεύσεις, παράλληλο πρόγραμμα με προβλέψεις υπέρ των οικονομικά ασθενέστερων κ.λ.π.) Όμως σε σύγκριση με «το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» ήταν λιγότερο κραυγαλέες και φιλόδοξες. Βέβαια ούτε κι αυτές δεν τηρήθηκαν. Εδώ προκύπτει και ευθύνη του «ανεύθυνου και σοφού» κατά τους λαϊκιστές λαού. Που βέβαια ανάγεται στην αμορφωσιά , την ψευδολογία, την ελλειπή παιδεία και την προπαγάνδα που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα).
Συνεχίζεται