– Ουφ! Πάει κι αυτό!
– Τι έγινε και ξαλάφρωσες;
– Ουφ! Πάει κι αυτό!
– Τι έγινε και ξαλάφρωσες;
– Ησύχασα βρε παιδί μου! Ανακουφίστηκα!
– Για λέγε!
– Να ρε, δεν τελειώσαμε με τις άδειες;
– Α! Εγώ άφησα πέντε μέρες άδεια μέχρι τον Δεκέμβρη! Δεν ξέρεις τι γίνεται! Θα τις χρειαστώ μάλλον!
– Δεν μιλάω για την άδεια από την δουλειά, ρε…
– Ποιες άδειες τότε;
– Για τις τηλεοράσεις ρε!
– Ποιες τηλεοράσεις; Πρέπει να έχεις άδεια για να έχεις τηλεόραση σπίτι; Ποπό! Κι άλλα λεφτά; Και που την βγάζουν αυτή την άδεια;
– Βρε, νούμερο! Για τους σταθμούς της τηλεόρασης μιλάω!
– Και;
– Άλλα κανάλια θα κλείσουν, άλλα θα τα ακουμπήσουν και θα μείνουν ανοιχτά ή θα ανοίξουν καινούρια…
– Ιδέα δεν έχω!
– Καλά που ζεις;;;
– Εδώ! Δεν διαβάζω εφημερίδα, δεν ακούω ραδιόφωνο, δεν βλέπω τηλεόραση και έχω το κεφάλι μου ήσυχο και τα λεξοτανίλ μου μειωμένα! Πάμε παρακάτω!
– Τι να σου πω τώρα… Να σου πω τι θα γίνει… πάλι κάποιος κόσμος που θα απολυθεί…
– Α! Καλά! Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου! Έμαθες τίποτα;
– Σαν τι;
– Καμιά αντίδραση… κανένας ξεσηκωμός… Να ρε, όπως είχε γίνει τότε με την ΕΡΤ…
– Τς! Και μου φαίνεται παράξενο… Να δεις που οι δημοσιογράφοι μεταξύ τους δεν χωνεύονται… Ποιος ξέρει… Τι να πω… Άκου…, άκου κι αυτό… ο Γερμανός υπουργός εσωτερικών κατηγορεί ότι εμείς φταίμε για το προσφυγικό… Καλά, λέει που έβαλε η Ουγγαρία φράχτη και σταμάτησε η επέλασή τους…
– Καλά ό,τι θυμάται χαίρεται κι αυτός… Σε λίγο θα μας πουν ότι εμείς φταίμε που υπάρχουν αυτοί!
– Πες το ψέματα!
– Καλά ρε, όλα τα στραβά εμείς τα κάνουμε, τέλος πάντων… κάτι σωστό δεν κάνουμε εμείς…
– Ναι, ό,τι πήραν πήραν, δεν μπορούν άλλους!
– Όλοι παίζουν με τον πόνο του κοσμάκη, δεν πα να είναι ντόπιοι, πρόσφυγες, αλλοδαποί, ημεδαποί όλοι έχουν ένα δράμα να ζήσουν…
– Και ύστερα;
– Τα ύστερα του κόσμου…